۲-۲-۴- دوره چهارم – یکپارچگی سازی سیستم ها
آخرین دوره، یکپارچگی سیستم هاست که در این مرحله هیچ تفاوتی بین جلو و پشت باجه وجود ندارد و مؤلفه های هوشمند درون قلمرو سیستم های اطلاعاتی وجود دارند. این دوره از زمانی آغاز می شود که همه نتایج به دست آمده از دوره های قبل به طور کامل به سیستم عملیات الکترونیکی انتقال یابد تا هم بانک و هم مشتریان بتوانند به صورت منظم و دقیق اطلاعات مورد نیازشان را کسب کنند. لازمه ورود به این مرحله، داشتن امکانات نرم افزاری و سخت افزاری، تکیه گاه مخابراتی و ارتباطی پیشرفته و مطمئن است. دوره چهارم به دو وجه تأکید دارد :
-
-
- تلاش برای استاندارد سازی نرم افزاری و سخت افزاری و سیستم های کامپیوتری موجود برای رسیدن به یک سیستم یکپارچه
-
- تلاش برای تأسيس سیستم های یکپارچه و صرف نظر از سیستم های جزیره ای که قبلا به وجود آمده است.
در این دوره مشتری در انجام فعالیت بانکی مشارکت دارد و سیستم یکپارچه به او این امکان را می‌دهد که مانند یک کارمند کار خود را از طریق کانال الکترونیکی انجام دهد. صرفه جویی واقعی در نیروی انسانی و عدم نیاز به شعب انبوه فیزیکی در این مرحله رخ می‌دهد. وجه تمایز این دوره با دوره قبل در این است که بانک ها قصد دارند نیروی انسانی شاغل در بخش های هماهنگی سیستم های جزیره ای را آزاد کنند و مشتری قدرت مشارکت در انجام کارش را بدون رویایی با انسان و عمل فیزیکی مثل تلفن زدن یا حرکت به سمت دستگاه خودپرداز داشته باشد؛ و این سیستم یکپارچه مشتری را قادر می‌سازد که از کامپیوتر محل کار یا منزل خود، خدمات متعارف را از سیستم الکترونیکی بانک دریافت کند. در این دوره معادلات بانکی از طریق اینترنت و محصولات وابسته به آن در حال توسعه می‌باشند و فرصت های عظیمی را برای صنعت بانکداری ایجاد می‌کنند. در دوره چهارم صرفه جویی واقعی در نیروی انسانی به وجود می‌آید و پول کاملا حالت الکترونیکی پیدا می‌کند و مشتری حتی برای دریافت وام یا خدمات بیمه ای نیازی به مراجعه به شعب بانک ندارد.
۲-۳- تکنولوژی های سلف سرویس و بانکداری
تمرکز و توجه اخیر دانشگاهیان به تکنولوژی های سلف سرویس، اهمیت موضوعات پژوهشی و اکتشافی روی تکنولوژی هایی که به عنوان ارائه کننده خدمت به مشتری عمل می‌کنند را روشن می‌کند. مزیت چنین تکنولوژی هایی این واقعیت است که مشتریان می‌توانند به خدمات در هرجایی و هر زمانی که بخواهند و بدون پیچیدگی های ناشی از تعاملات بین فردی دست یابند. تکنولوژی ها اثرات چشمگیری را در صنایع خدماتی، به ویژه بخش خدمات مالی ایجاد کرده‌است. در حقیقت مفسران اعتقاد دارند با خصوصی سازی، تغییرات تکنولوژیک، بیشترین تاثیر را روی بخش بانکداری در دهه آینده خواهند گذاشت. در حالی که تزریق تکنولوژی های جدید به بدنه خدماتی در همه جای دنیا در حال انجام است، ادبیات محدودی در زمینه مطالعه انگیزه و گرایش مشتری به استفاده از تکنولوژی جدید هنگام تعامل با بانک وجود دارد. در هر حال اکنون جریان در حال رشدی در ادبیات مشارکت مشتری در ارائه خدمات به وجود آمده است. اگرچه در زمینه خدمات مالی این تلاش به ندرت دیده می شود. تحقیقی که اخیراً توسط لی[۱۰] و آلوی[۱۱] (۲۰۰۲) انجام شده است بیان می‌کند که تکنولوژی های سلف سرویس موفق، مدیریت منابع شرکت های خدماتی را به وسیله کاهش هزینه های تحویل و ترخیص پرسنل خدماتی برای ارائه خدمات بهتر و متنوع تر بهبود می بخشند. این یافته توسط ریکارد[۱۲] (۲۰۰۱) تأیید شده است که ادعا می‌کند تکنولوژی های سلف سرویس می‌توانند ارائه یک خدمت سفارشی را تامین کنند و به شرکت ها در جریان اشتباهات خدماتی کمک کنند و اغلب از جانب مشتری به عنوان یک تجربه لذت بخش ادراک شده اند. همزمان با تمرکز ادبیات بازاریابی روی نقش و مشارکت تکنولوژی در رویارویی با خدمات و تکنولوژی در زمینه‌های صنعتی هشدار داده‌اند. جانسون[۱۳] و والکر (۲۰۰۱) تأیید شده است که ادعا می‌کند تکنولوژی های سلف سرویس می‌توانند ارائه یک خدمت سفارشی را تامین کنند و به شرکت ها در جبران اشتباهات خدماتی کمک کنند و اغلب از جانب مشتری به عنوان یک تجربه لذت بخش ادراک شده اند. همزمان با تمرکز ادبیات بازاریابی روی نقش و مشارکت تکنولوژی های در رویارویی با خدمات، نویسندگان گوناگونی در مورد هر گونه تلاشی در جایگزین کردن تعامل انسانی موجود برای ارائه خدمات با تکنولوژی در زمینه‌های صنعتی هشدار داده‌اند. جانسون و والکر[۱۴] (۲۰۰۴) بیان می‌کنند که حتی برای کاربران مطمئن و شایسته، پذیرش تکنولوژی جدید به وسیله اطمینان بخشی مجدد انسانی[۱۵] بالا می رود. ریکارد (۲۰۰۱) نیز بیان می‌کند که یکپارچگی عمده در این حوزه های پژوهشی در این است که نیاز به چشم انداز وسیعی در حرکت به سوی ایجاد تعادل و تعامل بین تعاملات منحصراً انسانی و تعاملات منحصراً از راه دور است. که این دو تفکر کاملا متضاد دانشگاهی را مشخص می‌کند که یکی بر اثر مثبت استفاده از تکنولوژی روی روش های ارتباطی اشاره دارد و دیگری اثر منفی را به علت کاهش توجه مشتری به روش های ارتباطی پیش‌بینی می‌کند. دیدگاه های متعارض مطرح شده به طور کلی به فقدان شفافیت در تعیین کننده های مؤثر بر ترجیحات تعاملی برای بانک ها و همین طور گروه‌های گوناگون مشتریان اشاره دارند. به نظر می‌رسد پذیرش تکنولوژی های سلف سرویس از جانب بخش های گوناگون مشتری در این دهه، موضوع کلیدی و قابل توجهی است(دورکین و همکاران[۱۶]،۲۰۰۸، ص۳۴).
بانکداری الکترونیکی یک مفهوم عام برای توسعه خدمات بانکی است و در نتیجه بر حسب امکانات و نیاز های بازار در زیر شاخه‌ها و انواع مختلفی ارائه می شود که شامل موارد زیر می‌گردد : )حسنی ، ۱۳۸۷ ، ص ۲۲)
-
- بانکداری اینترنتی[۱۷] ؛
-
- بانکداری مبتنی بر تلفن همراه[۱۸] ؛
-
- بانکداری تلفنی ؛
-
- بانکداری مبتنی بر نمابر[۱۹] ؛
-
- بانکداری مبتنی بر دستگاه های خودپرداز ؛
-
- بانکداری مبتنی بر پایانه های فروش[۲۰] ؛
- بانکداری خانگی[۲۱] .
