– خیلی چیزها در آن دیده نمی‌شود بیشتر بر اساس همان مقالات آی اس سی است.

– می‌تواند پارامترهای دیگری داشته باشد دانشگاه‌ها بر اساس مقالات داغ و پراستناد و هیئت علمی که دارای این ها باشند بررسی کنند.

– مقالات و مجلات حداقل با توجه به محدودیت‌هایی که نسبت به مقالات آی اس آی هست بد نیست ولی فکر می‌کنم باید تمام مجلات آن به سمت تمام انگلیسی حرکت کند که قابلیت استفاده بین‌المللی داشته باشد.

– نقاط قوت قابل دسترس برای خاورمیانه است کشورهای منطقه همدیگر را با هم مقایسه می‌کنند.

– نقاط ضعف بسیاری از این مجلاتی که در این پایگاه بررسی می‌شود توسط ارگان‌های مختلف در بلک لیست قرار می‌گیرد یا وزارت علوم می‌گوید این ۶تا اعتبار نداردازنظر ما و ما نمی‌دانیم کدام اعتبار دارد.

– اگر به آی اس آی ۲۰ بدهیم نمره آی اس سی ۱۲ است آی اس سی خیلی کند عمل می‌کند مثلاً من در فاصله‌ای که سه مقاله آی اس آی چاپ می‌کنم ۱ مقاله آی اس سی چاپ کردم

آی اس آی سریع همه کارهای چاپ مقاله را انجام می‌دهد ولی آی اس سی هنوز در اول کار است و بلا تکلیف است و همین باعث انصراف ما می‌شود.

– به خاطر پرونده ارتقاء این پایگاه را می‌شناسم.

– از سال پیش که رفتم سراغش دیگه نرفتم.

– بیشتر برای کارهای پرونده ارتقاء می‌رم گاهی وقت‌ها برای دادن مقاله یک سری به مجلاتش می‌زنم ببینم وضعیت آن ها چطوره.

– به نظرم الان که تحولی در بخش اطلاع رسانی و فناوری اطلاعات ایجاد شده شاید ملاک‌های بهتری به جای ضریب تأثیر باشه من خودم اچ ایندکس رو بیشتر قبول دارم و به نظرم به واقعیت نزدیک‌تره.

– بخش نمایه استنادی علوم را نمی‌شناسم من برای این کار از ریسرچ گیت استفاده می‌کنم.

بخش طلایه داران علم ایران نمی‌شناسم.

– مقالات داغ و پر استناد را نمی‌شناسم به سراغش نمی‌رم در کتابخانه مرکزی که بودم کسایی بودن که مقالات داغ رو در می‌آوردن.

– ملاک استناد بد نیست ولی بیشتر این استناد‌ها خوداستنادی هست و این می‌تونه نقطه ضعف باشه.

– یا برخی اساتید دانشجویان را مجبور می‌کنند به مقالاتشون استناد بدهند که واقعی بودن این استناد‌ها را زیر سئوال می‌بره.

– بخش جبهه‌های پژوهش را نمی‌شناسم.

– معیارهای رتبه بندی جهانی هست ولی بعضیاش برای ایران جواب نمی‌دهد.

– مثلاً ما به خاطر تحریم به پایگاه‌های اطلاعاتی دسترسی نداریم به اساتید خارج از کشور دسترسی نداریم مثلاً هند و مالزی ضعیف‌تر از ما هستند ولی رتبه‌هاشون بالاتره.

– مجلاتش خوبه در رشته‌ فیزیک پزشکی خوبه برق هم خوبه.

– نقاط قوت اینه که داخلی هست و دست خودمونه و عوامل خارجی کمتر نفوذ دارن.

– نقاط ضعف به نظرم بهتره مثل یه شبکه اجتماعی علمیشبیه چیزی که تو گوگل اسکولار و ریسرچ گیت و وب آو نالج هست بشه یعنی وبی بشه که ما بتونیم مقالات بقیه را بخونیم نظر بدیم لایک کنیم.

– چون هرچند یک بار درگوگل اسکولار بر حسب تحقیقاتی که ما انجام می‌دهیم چند مقاله به ما پیشنهاد می‌دهند که کاملاً در ارتباط با فیلد ماست.

– رتبه درآوردن در آی اس آی راحتره.

– ارزیابی آی اس آی جوانمردانه تره چون همه در آن عضو هستند ولی آی اس سی اختصاصی‌تره مثل اینکه یه محله رو با دنیا مقایسه کنیم.

– به خاطر پرونده ارتقاء این پایگاه را می‌شناسم.

– از سال پیش که رفتم سراغش دیگه نرفتم.

– بیشتر برای کارهای پرونده ارتقاء می‌رم گاهی وقت‌ها برای دادن مقاله یک سری به مجلاتش می‌زنم ببینم وضعیت آن ها چطوره.

– به نظرم الان که تحولی در بخش اطلاع رسانی و فناوری اطلاعات ایجاد شده شاید ملاک‌های بهتری به جای ضریب تأثیر باشه من خودم اچ ایندکس رو بیشتر قبول دارم و به نظرم به واقعیت نزدیک‌تره.

– بخش نمایه استنادی علوم را نمی‌شناسم من برای این کار از ریسرچ گیت استفاده می‌کنم.

بخش طلایه داران علم ایران نمی‌شناسم.

– مقالات داغ و پر استناد را نمی‌شناسم به سراغش نمی‌رم در کتابخانه مرکزی که بودم کسایی بودن که مقالات داغ رو در می‌آوردن.

– ملاک استناد بد نیست ولی بیشتر این استناد‌ها خوداستنادی هست و این می‌تونه نقطه ضعف باشه.

– یا برخی اساتید دانشجویان را مجبور می‌کنند به مقالاتشون استناد بدهند که واقعی بودن این استناد‌ها را زیر سئوال می‌بره.

– بخش جبهه‌های پژوهش را نمی‌شناسم.

– معیارهای رتبه بندی جهانی هست ولی بعضیاش برای ایران جواب نمی‌دهد.

– مثلاً ما به خاطر تحریم به پایگاه‌های اطلاعاتی دسترسی نداریم به اساتید خارج از کشور دسترسی نداریم مثلاً هند و مالزی ضعیف‌تر از ما هستند ولی رتبه‌هاشون بالاتره.

– مجلاتش خوبه در رشته‌ فیزیک پزشکی خوبه برق هم خوبه.

– نقاط قوت اینه که داخلی هست و دست خودمونه و عوامل خارجی کمتر نفوذ دارن.

– نقاط ضعف به نظرم بهتره مثل یه شبکه اجتماعی علمیشبیه چیزی که تو گوگل اسکولار و ریسرچ گیت و وب آو نالج هست بشه یعنی وبی بشه که ما بتونیم مقالات بقیه را بخونیم نظر بدیم لایک کنیم.

– چون هرچند یک بار درگوگل اسکولار بر حسب تحقیقاتی که ما انجام می‌دهیم چند مقاله به ما پیشنهاد می‌دهند که کاملاً در ارتباط با فیلد ماست.

– رتبه درآوردن در آی اس آی راحتره.

– ارزیابی آی اس آی جوانمردانه تره چون همه در آن عضو هستند ولی آی اس سی اختصاصی‌تره مثل اینکه یه محله رو با دنیا مقایسه کنیم.

– پایگاه آی اس سی همان پایگاه جهان اسلامه مجلات علمی پژوهشی که در سطح جهان اسلام مورد تأیید است الان در مرحله دوم آی اس آی است.

– از نظر اقبال جامعه دانشگاهی یعنی یه هیئت علمی اگه کارش شاخص باشه اول می‌فرسته آی اس آی در مرحله بعد اگر ببینه که یه مقدار سطح علمیش پایین‌تره می‌فرسته آی اس سی یا علمی پژوهشی چون هر دو دریک حده.

– من مرتب سرچ می‌کنم و از تبلیغات موجود در اینترنت با آن آشنا شدم.

– یه سری امتیاز در هیئت ممیزه براش قائل شده بودند درمورد مجلات آی اس سی که بیان تشویق کنند مثلاً امتیاز اون رو بالاتر بردن نسبت به علمی پژوهشی‌های غیر از آی اس سی به نوعی هیئت علمیو دانشجویان رو تشویق می‌کنه که مقالاتشون رو اونجا بفرستند اما هنوز فاصله داره با آی اس آی.

– یعنی من فکر می‌کنم مجلات آی اس سی با مجلات آی اس آی که شناخته شده هستند هنوز فاصله دارند شاید بتونند در آینده با جذب مخاطبین با مقالات سطح بالا جایگاه خودش رو پیدا کنه.

– منتها به هر حال تا زمانی که اون اعتماد کلی از نظر داوری مقالات به دست نیاره یا الان ما در آی اف مشکل داریم رشد نمی‌کنه.