1. 1. ـ همان منبع، ص ۷۰۶، ش ۵۶۷۹٫ ↑

1. 1. ـ جعفری لنگرودی، محمدجعفر، ترمینولوژی حقوق، ص ۷۱۴، ش ۵۶۸۰٫ ↑

1. 1. ـ جعفری لنگرودی، محمدجعفر، ترمینولوژی حقوق، ص ۴۸۵، ش ۵۷۴۵٫ ↑

1. 1. ـ موسوی خمینی، روح‌ا…، صحیفه امام، ج ۲، ص ۲۹۳٫ ↑

1. 1. ـ جبعی عاملی، زین‌الدین، (شهید ثانی)، الروضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه، ج ۸، ص ۱۱۱ و ۱۱۰٫ ↑

1. 1. – کلینی، محمد، فروع کافی، ج ۵، ص ۴۰۶٫ ↑

1. 1. – کلینی، محمد، فروع کافی، ج ۵، ص ۴۰۷٫ ↑

1. 1. – همان منبع، ج ۵، ص ۴۰۷٫ ↑

1. 1. – همان منبع، ص۴۱۰ / طوسی، محمد، تهذیب الاحکام، ج ۷، ص ۴۳۰ / حرعاملی، وسایل الشیعه، ج ۱۴، ص ۶۱۰٫ ↑

1. 1. – شبلی، محمد مصطفی، الزواج و الطلاق فی الفقه الاسلامی، ص ۲۵۵٫ ↑

1. 1. ^۲ – فواد جادالکریم، محمد و عبدالصبور، خلف الله، محمد، حق الزوجین فی طلب التفریق بینهما بالعیوب فی الشریعه الاسلامیه و قانون الاحوال الشخصیه، ص ۱۲۶-۱۲۷؛ جمعی از نویسندگان؛ بررسی تطبیقی حقوق خانواده، ص۳۰۶ ↑

1. 1. – از جمله این آراست: ۱- ممرض ادعائی خواهان (میستری) با فرض سحت از موارد تدلیس و فسخ نکاح نیست رأی‌ شماره ۱۵۹/۲۰-۱۰/۲/۷۰ دیوان عالی کشور ۲- در خصوص کتمان مرض صرع دادگاه بدوی رأی‌ به فسخ نکاح صادر کرده لیکن دیوان آن را نقض نموده است ۱۸۵/۲۰-۱/۲/۷۰ ۳- بر فرض سحت تشنج اعضا از عیوب مجوز فسخ نکاح نمی باشد. رأی‌ شماره ۵۷۴۳/۳۳-۴/۴/۴ جهت مطالعه بیشتر نک: یدالله بازگیر، قانون مدنی در آرای دیوانعالی کشور حقوق خانواده جلد اول ↑

   

1. 1. – جبعی عاملی، زین‌الدین، (شهید ثانی)، الروضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه، ج ۲، ص ۲۴ / اصفهانی، سیدابوالحسن، وسیله النجاه، ج ۲، ص ۳۹۷٫ ↑

1. 1. – ماده ۱۲۶ قانون احوال تشخصیه کویت: «لکن من الزوجین قبل الدخول اوبعده ان یجلب التفریق بسبب اضرار الاخر به قولا او فعلا بما لایستطاع معه دوام العشره بین امثالها….» ↑

1. 1. – کاتوزیان، ناصر، کلیات حقوق، ص۱۴۴٫ ↑

1. 1. – مولانا در این خصوص چنین می فرماید:«تا توانی پا منه اندر فراق ابغض الاشیاء عندی الطلاق» ↑

1. 1. – ماده ۱۱۳۳ قانون مدنی. ↑

1. 1. – ماده واحده ی قانون اصلاح مقررات مربوطه به طلاق: «از تاریخ تصویب این قانون زوج هایی که قصد طلاق و جدایی از یکدیگر را دارند بایستی جهت رسیدگی به اختلاف خود به دادگاه مدنی خاص مراجعه و اقامه دعوی نمایند. چنانچه اختلاف فی مابین از طریق دادگاه و حکمین، از دو طرف که برگزیده دادگاهند (آن طور که قرآن کریم قرموده است) حل و فصل نگردید دادگاه با صدورگواهی عدم امکان سازش آنان را به دفاتر رسمی طلاق خواهد فرستاد..» ↑

1. 1. – «ماجعل علیکم فی الدین من حرج» (آیه ی ۷۸ از سوره حج) «لیس علی الاعمی حرج و لاعلی الاعرج حرج و لاعلی المریض حرج (آیه ۶ از سوره نور و آیه ۱۷ از سوره الفتح» «یرید الله بکم الیسر ولایرید بکم العسره» (آیه ی ۱۸۵ از سوره بقره) ↑

1. 1. – «الطلاق بید من اخذ بالساق» ↑

1. 1. – محقق داماد، مصطفی، قواعد فقه بخش مدنی۲، ص ۲۹۱٫ ↑

1. 1. – ماده ی ۱۱۲۸ قانون مدنی. ↑

1. 1. – کاتوزیان، ناصر، حقوق خانواده، ج ۱، ص ۲۹۱٫ ↑

1. 1. – ماده ی ۲۲۵ قانون مدنی: «متعارف بودن امری در عرف و عادت به طوری که عقد بدون تصریح هم متصرف به آن باشد به منزله ی ذکر در عقد است. ↑

1. 1. – کاتوزیان، ناصر، حقوق خانواده، ج ۱، ص ۲۹۳٫٫ ↑

1. 1. – کاتوزیان، ناصر، قواعد عمومی قراردادها، ج ۵، ص ۳۳۱٫ ↑

1. 1. – جعفری‌لنگرودی، محمدجعفر، حقوق خانواده، ص ۳۱۹٫ ↑

1. 1. – توضیح‌المسائل، جمعی از مراجع، ص ۳۷۶٫ ↑

1. 1. – نجفی، محمدحسن، جواهرالکلام فی شرح الشرایع الاسلام، ج ۸، ص ۱۳۳٫ ↑

1. 1. – مغنیه، محمدجواد، الفقه علی المذاهب الخمسه، ص ۳۸۵ ↑

1. 1. – همان منبع، ص۳۸۶٫ ↑

1. 1. – سوره نساء، آیه ۳۴٫ ↑

1. 1. – نجفی، محمدحسن، جواهرالکلام فی شرح الشرایع الاسلام، ج ۸، صص۳۴۱ و ۳۴۲٫ ↑

1. 1. ـ ماده ۱۱۲۴ قانون مدنی. ↑

1. 1. ـ ماده ۱۱۲۱ قانون مدنی. ↑

1. 1. – مکی‌عاملی، محمد، اللمعه الدمشقیه، ص ۱۸۲٫ ↑

1. 1. – امینی، محمدرضا، تحریرالروضه فی شرح اللمعه الدمشقیه، ص ۱۹۴٫ ↑

1. 1. ـ ماده ۱۱۲۳ قانون مدنی. ↑

1. 1. – امینی، محمدرضا، تحریرالروضه فی شرح اللمعه الدمشقیه، ص ۲۴۲٫ ↑

1. 1. – حر عاملی، محمد، وسایل الشیعه، ج ۱۴، ص ۲۱۹٫ ↑

1. 1. – توضیح المسائل جمعی از مراجع، ص ۳۸۴٫ ↑

1. 1. ـ نجفی، محمدحسن، جواهرالکلام فی شرح الشرایع الاسلام، ج ۳۰، ص ۳۰۸؛ ابن قدامه، عبدا…، المغنی، ج ۷، ص ۵۷۹٫ ↑

1. 1. – ابن حزم، محمد، المحلی، ج ۹، ص ۲۸۹٫ ↑

1. 1. – شوکانی، محمد، نیل الاوطار، ج ۴، ص ۱۲۵٫ ↑

1. 1. – همان منبع، ج ۶، ص ۲۹۹٫ ↑

1. 1. – سوره بقره، آیه ۲۲۹٫ ↑

1. 1. – کلینی، محمد، کافی، ج ۵، ص ۴۸۶ / بخاری، محمد، صحیح بخاری، ش ۲۳۹۹٫ ↑

1. 1. – سوره روم، آیه ۲۱٫ ↑

1. 1. – عاملی، محمد، وسایل الشیعه ابواب عیوب و تدلیس، باب۱، خبر شماره ۶٫ ↑

1. 1. – بیهقی، محمد، تاریخ بیهقی، ص ۳۲۴٫ ↑

1. 1. – نجفی، محمدحسن، جواهرالکلام، ج ۳۰، ص ۳۱۹ / قانون مدنی، مواد ۱۱۲۱-۱۱۲۶٫ ↑

1. 1. – کاسانی، علاءالدین، بدائع الصنایع فی ترتیب الشرائع، ج ۲، ص ۴۸۲٫ ↑

1. 1. – ابن قیم، محمد، زاد المعاد فی هدی خیر العباد، ج ۵، ص ۱۴۳٫ ↑

1. 1. – ابن ماجه، محمد، سنن، ش۲۳۴۰ / بیهقی، محمد، تاریخ بیهقی، ش۱۱۶۵۷ / مالک، محمد، موطا، ش ۱۴۲۹ / کلینی، محمد، الفروع من الکافی، ج ۵، ص ۹۳٫ ↑

1. 1. – حرعاملی، محمد، وسایل الشیعه، ج ۱۷، ص ۳۸۲، خ ۱۴۱۲۷٫ ↑

1. 1. – همان منبع، ح ۱۴۱۲۹٫ ↑

1. 1. – کلینی، محمد، فروع کافی، ج ۵، ص ۴۰۶ . ↑

1. 1. – جبعی عاملی، زین‌الدین، (شهید ثانی)، الروضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه، ج ۲، ص ۱۳۴ / مروارید، علی‌اصغر، سلسله ینابیع الفقهیه‌، ج ۸، ص ۱۸۷٫ ↑

1. 1. – کلینی، محمد، فروع کافی، ج ۵، ص ۴۱۱٫ ↑

1. 1. – جبعی عاملی، زین‌الدین، (شهید ثانی)، الروضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه، ج ۲، ص ۱۲۴٫ ↑

1. 1. – سوره بقره، آیه ۲۲۹٫ ↑

1. 1. – زیدان، ج ۹، ص ۱۵٫ ↑

1. 1. – فرّ من المجذوم، کما تفر من الاسد (بخاری، محمد، صحیح بخاری، کتاب طب، باب جذام ش۵۳۸۰ / احمد، مسند، ۲/۴۴۳، ش۹۷۲۰ حرعاملی، محمد، وسایل الشیعه، ابواب عیوب و تدلیس باب ۲، ح ۲۴٫ ↑

1. 1. – احمد، بن حنبل، مسند، ج ۳، ص ۴۹۳ / حاکم، محمد، المستدرک علی الصحیحین، ج ۴، ص ۳۴٫ ↑

1. 1. – شافعی، محمد، الام، ج ۵، ص ۱۲۴ / ماوردی، عبدا…، الاحکام السلطانیه، ج ۹، ص ۳۴۲٫ ↑