۵- حمایت از صلح، امنیت، تنوع و انسجام اجتماعی؛
۶-احترام به اصالت فرهنگ های محلی؛
۷- تلاش برای یک » شهروند شرکتی خوب« بودن از طریق اهدای خیرخواهانه، مشارکت های آموزشی و فرهنگی، مشارکت در اجتماع و امور مدنی.
شبکه همیاری های اجتماعی که از چندین سازمان زیست محیطی تشکیل شده، معتقد است؛ مسئولیت اجتماعی شرکتی، وظیفه ای اخلاقی و رسالتی خیرخواهانه است. در حالی که میزگرد کاکس به طور جهانی از حقوق بشر، کیفیت زندگی و توسعه پایدار دفاع میکند، شبکه همیاری های اجتماعی فقط بر روی موضوعات محلی تأکید دارد. اصول شبکه همیاری های اجتماعی به قرار زیر است:
ایجاد مکانیسم های رسمی برای به حداکثر رساندن و تقویت ارتباط دو جانبه با اجتماعات محلی که شرکت ها در آنجا فعالیت میکنند .حتی المقدور سعی شود با اعضا ی محلی برای بهبود سلامتی، آموزش، ایمنی محیط کار، تنوع و توسعه اقتصادی همکاری شود؛
۲- اجتماعات محلی را به عنوان یک ذی نفع در شرکت ، باید در فرایند تصمیم گیری و در برنامه و فعالیت ها مشارکت داد و آن ها را از تأثیر تولیدات، خدمات و اقدامات شرکت آگاه ساخت؛
۳-استفاده از تدارکات و منابع موجود برای بهبود اقتصاد محلی و توسعه اجتماعی که تا حد امکان سعی شود به نفع جوامع محلی و به منظور ایجاد فرصت های شغلی و استخدام فعالیت ها و سرمایه گذاری ها در جوامع محلی صورت گیرد؛
۴- کمک به جوامع محلی از طریق تدارک برنامه و راهکارهایی که به طور دقیق باعث بهبود و ازدیاد اختیارات کارکنان و فعالیت های خیرخواهانه می شود . کمک های دوستانه از نوع کالا و خدمات به سازمان های محلی ارائه شود؛
۵- حداقل به یک موضوع بحرانی در محل توجه شود و تلاش برای رفع مشکلات از طریق تأثیرات سیاسی و اقتصادی؛
۶- سعی شود با رضایتمندی به شیوه ای دوستانه یا با کمک های مالی به نمایندگان شرکت ها و مؤسسات و سازمان های محلی که مایلند در صدد خلاقیت و نوآوری برآیند، کمک شود؛
۷- در انتخاب کارهای خیرخواهانه از نظر ات کارگران و مشتریان استفاده شود؛
۸- به منظور آموزش و استخدام اعضای بیکار، اقلیت و حاشیه ای در جوامع محلی تلاش صورت گیرد؛
۹- برقراری ارتباط بین شرکا با ارزیابی و گروههای محلی به منظور ارتقای علل پیشرفت اجتماعی.
»تجارت برای مسئولیت اجتماعی «تأکید ویژه ای بر شیوه های اجرایی، و طراحی استراتژیک فعالیت های نیکوکارانه ای دارد که از طریق آن، بازگشت سود به ذی نفعان شرکتی تسهیل شده باشد و سرمایه گذاری شرکت در آن مورد توجه باشد.
»تجارت برای مسئولیت اجتماعی «به مثابه یک خط مشی، مجاز به تعریف استانداردهای مسئولیت اجتماعی شرکتی برای اعضایش نیست، اما مانند یک گردهمایی عمل میکند که تجارت و ایده های مورد نظر اعضا را جمع میکند تا هر کدام استانداردهای خودشان را تعریف کنند و در مورد اجرای آن شخصا تصمیم بگیرند؛ بدین صورت ارزیابی و مدیریت برنامه های مسئولیت اجتماعی شرکتی توسط اعضاء صورت میگیرد.
»تجارت برای مسئولیت اجتماعی « حوزه های متنوع مسئولیت اجتماعی شرکتی را ترسیم میکند و نظرات اعضا را درباره طراحی استراتژی ها و سرمایه گذاری اجرایی در هر حوزه به منظور افزایش موفقیت اقتصادی جمع آوری میکند . اعضای آن حاضرند به جوامع درگیر، کمک هایی از نوع پول و فرصت، تولیدات ، خدمات، اثرگذاری ، دانش مدیریت و سایر منابع کنند؛ این در صورتی است که اجر ا و طراحی استراتژیک آن ها به یکی از نتایج زیر منتج شود:
۱- بهبود عملکرد مالی؛
۲- ترویج ارزش های اخلاقی، ماندگاری، حضور و عملکرد کارکنان؛
۳- توسعه مهارت های کارکنان؛
۴- افزایش اعتبار شرکت؛
۵- بهبود دسترسی و موفقیت در بازارها؛
۶- ایجاد جذابیت برای سرمایه گذاران؛
۷- افزایش حسن نیت و وفاداری مشتریان؛
۸- بهبود روابط با اجتماع.
» تجارت برای مسئولیت اجتماعی «به وسیله تعیین سود دقیق، مشارکت با سازمان های غیرانتفاعی، آژانس های دولتی یا سایر شرکت ها و ذی نفعان، مسئولیت اجتماعی شرکت ها را منطقی میسازد. این مشارکت ها در حوزه هایی نظیر مراقبت های بهداشتی، آموزش، امنیت عمومی و سلامت زیست محیطی صورت میگیرد. «تجارت برای مسئولیت اجتماعی» به جز شرکت های اجتماعی محلی ، شواهدی از ، سودهای تجاری حاصل ارائه میدهد که در آن شرکت های چند ملیتی به شیوه ای هماهنگ سعی در حمایت از توسعه روساخت های محلی داشته اند ) ساختارهایی مانند مراقبت بهداشتی آموزش و کشاورزی (همچنین مهارت های کارگران ساکن آن مناطق را نیز افزایش دادهاند و از طریق حمایت از توسعه تجاری محلی و ایجاد ابتکاراتی گوناگون در توسعه اقتصادی- اجتماعی باعث افزایش درآمد و سرمایه گذاری مردم محلی شده اند و عملکردهای تجاری و استانداردها را نیز در اختیار شرکت های محلی قرار دادهاند.
»تجارت کانادایی برای مسئولیت اجتماعی« با گردهمایی های مسئولیت اجتماعی شرکتی که در جهان برگزار می شود، ارتباط کمتری دارد » تجارت کانادایی برای مسئولیت اجتماعی شرکتی» یکی از وابستگان تجارت برای مسئولیت اجتماعی است که ریشه در مواضع آن دارد و طرفدار این عقیده است که اعضا باید ضوابط رفتار ی خود را تدوین و در مورد فعالیت ها قضاوت کنند. آن ها به طور مستقل ، استانداردهایی را گسترش دادهاند که میتواند برای حسابرسی عملکرد اعضا مفید باشد .این اصول عبارتند از:
۱- شرکت های دارای مسئولیت اجتماعی باید به دقت تعهدات خود را برای ضروریات رفاهی اجتماع مشخص سازند . خط مشی شرکت های محلی آن ها باید به شیوه ای مکتوب و به لحاظ اجتماعی قابل دسترس باشد. این خط مشی باید شرکت را متعهد کند تا به منظور مساعدت در کیفیت زندگی اجتماعات ، روابط ماندگار و شرکای پایدار اجتماعی ایجاد کند؛
۲- شرکت های دارای مسئولیت اجتماعی ، باید برای ذی نفعان خود اطلاعاتی درباره موضوعات اجتماعی منطقه خویش تهیه کنند . این اطلاعات از طریق خبرنامه، نشست جلسات و بولتن های عمومی میتواند ارائه شود؛
۳- شرکت های دارای مسئولیت اجتماعی باید حداقل یک درصد از سود مالیاتی خود را به سازمان های خیریه که میتوانند نصف مساعدت های زمانی و مالی کارهای عام المنفعه را تقبل کنند ، پرداخت نمایند؛
۴- شرکت های دارای مسئولیت اجتماعی برای فراهم کنندگان و کارگران محلی اولویت قائل هستند؛
۵- شرکت های دارای مسئولیت اجتماعی ، ۲۰ درصد از بودجه اهدایی سالانه را به پروژه های توسعه اقتصادی محلی اختصاص میدهند که درصدد گسترش مهارت های کاری و ایجاد اشتغال باشند. کلارکسون ( ۱۹۹۵ ) در مروری مفصل بر مقالات نظری و ۷۸ حوزه مطالعاتی درخصوص عملکرد اجتماعی شرکت ها، مسئولیت اجتماعی شرکت ها و حساسیت اجتماعی شرکت ها، نتیجه میگیرد هنوز نظریه ای » : جامع در مورد این موضوع مهم تدوین نشده است تا بتواند ما را درجمع آوری نظام مند سازماندهی و تحلیل داده های مربوطه یاری کند.« کلارکسون استدلال میکند؛ بهتر است از مدل ها و روش شناسی های بی فایده درخصوص با موضع مسئولیت اجتماعی شرکت ها دست کشیده و به نظریه ذی نفعان توجه شود . نظریه ذی نفعان از این استدلال استفاده میکند که علاوه بر افراد دارنده سهم مالکانه در شرکت، بسیاری از افراد و گروههای دیگر نیز در آن شرکت علایقی دارند و رفتار شرکت و نحوه راهبری آن، بر علایق آن ها اثر میگذارد، بنابرین باید حقوق و علایق این طیف گسترده از ذی نفعان، در سیاست ها و رفتار شرکت دیده شود.
رویکردهای اخلاقی