• ساخت یک مدل کاری مناسب از لحاظ تجاری.

• مهندسی یک زنجیره ارزش الکترونیک متمرکز بر تعداد محدودی از صلاحیت های مرکزی.(فروشگاه های سیار در صورت برنامه ریزی مناسب می‌توانند به صورت تخصصی یا عمومی به فعالیت بپردازند.)

• استفاده از جدیدترین فناوری ها و همگامی با تغییرات فناوری.(اما باید به خاطر داشت که مبانی تجارت با فناوری های جدید تغییری نمی کنند.)

• گوش به زنگ و آماده بودن برای پاسخ هر چه سریعتر به تغییراتی که در محیط های فیزیکی ، اجتماعی و اقتصادی رخ می‌دهد.

• تهیه یک وب سایت جذاب.کاربرد با سلیقه رنگ ، گرافیک ، انیمیشن ، عکس ، فونت و مقادیری فضای خالی میان عناصر می‌توانند ما را در این زمینه یاری دهند.

• مؤثر کردن فرآیندهای تجاری با بهره گرفتن از مهندسی مجدد و فناوری های اطلاعاتی.

• ایجاد شناختی کامل از محصولات یا خدمات ارائه شده که باید علاوه بر اطلاعات کامل محصول شامل انتخاب کننده ها و پیشنهادگرهای مناسب نیز باشد.

• فروشندگان تجارت سیار ، به طور طبیعی باید کارهای معمول تجاری سنتی از قبیل ارائه اطلاعات صادقانه ‌در مورد محصولات و در دسترس بودن آن ها ، ارسال مطمئن ، و رسیدگی مؤثر و سریع به شکایات را نیز انجام دهند.یک ویژگی منحصر بفرد محیط اینترنت این است که مشتریان به اطلاعات بسیار بیشتری از فروشنده نسبت به وضعیت تجارت سنتی دسترسی دارند.(البته مشتریان می‌توانند به صورت آنلاین ‌در مورد فروشگاه های سنتی تحقیق کنند و در مواردی هم این کار را می‌کنند ، پس این تمایز همیشه بر قرار نیست( دعائی و همکارانش ، ۱۳۸۶)

• جنبه‌های مربوط به مشتری

یک سازمان تجارت سیار موفق باید علاوه بر موارد فوق تجربه خرید لذت بخشی برای مشتریانش فراهم آورد.عوامل بسیاری در این مسئله نقش دارند که برخی از آن ها عبارتند از :

• فراهم آوردن ارزش برای مشتریان.فروشندگان می‌توانند مانند تجارت غیر سیار با پیشنهاد قیمت های رقابتی برای یک کالا یا یک سری کالا مشتریان بالقوه را جذب کنند و ‌به این هدف برسند.

• فراهم آوردن خدمات و کارایی.فراهم آوردن یک تجربه خرید کاربرپسند و علاقه مندانه مانند آنچه فروشندگان عادی (غیر سیار) انجام می‌دهند می‌تواند در پیمودن بخشی از راه دستیابی ‌به این هدف مؤثر باشد.

• ایجاد انگیزه خرید و بازگشت مجدد خریداران.برای این هدف می توان از روش هایی چون کوپن ، پیشنهادات ویژه و تخفیف استفاده کرد.وب سایت های به هم مرتبط^[۴۳]و برنامه های همکاری ^[۴۴] نیز می‌توانند در این امر ما را یاری کنند.

• ایجاد توجه شخصی.وب سایت های شخصی سازی شده ، پیشنهادات خرید ، و پیشنهادات ویژه شخصی می‌توانند تا حدودی جایگزین تعمالات انسانی رو در رو که در فروشگاه های سنتی وجود دارد شوند.

• ایجاد مفهوم جامعه.اتاقهای گفتگو ، تالارهای بحث ، و برنامه های وفاداری (که گاهی اوقات برنامه های وابستگی^[۴۵]نیز نامیده می‌شوند) می‌توانند در این راستا مفید باشند.

• تصاحب تمام تجربه مشتری.جاسوس های اینترنتی با انجام تمام تماسهای کاربر به عنوان بخشی از تجربه کلی از آن محافظت می‌کنند ، تجربه ای که با نام شرکت مترادف می شود.

• فراهم کردن امکان کمک کاربران به خودشان.تدارک سایت های خودباوری که بدون کمک دیگران به راحتی قابل استفاده باشند می‌تواند در این زمینه مفید باشد.این مسئله ایجاب می‌کند که تمام اطلاعات محصول ، پیشنهاد محصولات جایگزین ، و انتخابگرهای تدارکات و لوازم یدکی در دسترس باشند.

• کمک به مشتریان در مصرف.جاسوسهای الکترونیک و دایرکتوریهای فروش آنلاین می‌توانند چنین کمکی را از طریق اطلاعات رقابتی گسترده و امکانات مناسب جستجو فراهم کنند.فراهم کردن اطلاعات مؤلفه‌ و توصیه های ایمنی می‌تواند جاسوس های الکترونیک را در شناخت نحوه مصرف مشتریان یاری دهند( ثقفی و دیگران، ۱۳۸۹).

استفاده از سیستم‌های پیشنهادگر

حتما تا کنون برایتان پیش آمده که به توصیه دوستان یا آشنایان کتابی را بخرید یا به یک موسیقی گوش دهید. این شیوه تبلیغ زبانی باعث تجدید چاپ کتاب ها ، پرفروش شدن آلبوم های موسیقی و خلاصه موفقیت محصولات بسیاری شده است.دلیل اصلی این تاثیر در اعتماد و شناختی است که گیرنده پیام به فرستنده آن دارد.اعتمادی بسیار قوی تر از آنچه نسبت به رادیو ، تلویزیون ، نشریات و سایر رسانه ها وجود دارد.

از طرف دیگر خیلی ها بدون راهنمایی و مشورت با فروشنده نمی توانند خرید کنند. آن ها باید حتما قیمت ها و کالاها را مقایسه کنند ، پیشنهاد فروشنده را بشنوند و با همراهشان هم مشورت کنند تا بتوانند برای خرید تصمیم بگیرند.کاملا روشن است که عملیات مورد انجام در تجارت های سیار به طور بالقوه چنین قابلیتی را ندارند. هر چه این تجارتها و فعالیت‌ها بزرگتر هم باشند وضعیت برای خریدار مبهم تر و انتخاب از میان چندین و چند کالا مشکل تر می شو و باید برای آن چاره ای اندیشیده شود.

بیایید ببینیم یک فروشنده چگونه به خریدار در فرایند خرید کمک می‌کند؛ احتمالا فروشنده از شما ‌در مورد کالایی که می خواهید ، مشخصات آن ، قیمت مطلوب و سایر اولویت هایتان سوال می‌کند.اگر بار اولی نباشد که به فروشگاه می روید احتمالا با خصوصیات اخلاقی و سلایق شما نیز تا حدودی آشنایی دارد.

علاوه بر این فروشنده نسبت به موجودی فروشگاه اطلاعات نسبتا کاملی در اختیار دارد.یک فروشنده ی ماهر با تلفیق این اطلاعات است که می‌تواند راهنمای خریدار باشد. فکر می کنم کار تا حدودی ساده شد. ما در یک تجارت سیار تقریبا تمام این اطلاعات را در اختیار داریم یا می‌توانیم به دست آوریم. تنها کاری که لازم است انجام دهیم ساخت یک فروشنده مجازی است تا فرایند فروشی را که در بالا ذکر شد به طور خودکار برای مشتری انجام دهد. و این همان چیزی است که به ان سیستم های پیشنهادگر در تجارت سیار می گوییم.

همان‌ طور که تا کنون فهمیده اید طراحی و پیاده سازی چنین سیستمی شامل دو گام به ظاهر مستقل (ولی کاملا مرتبط) است. گام نخست ، که سیستم در آن باید به جمع‌ آوری داده های کاربران بپردازد و گام دوم که با تجزیه و تحلیل داده های گام نخست فهرستی از محصولات مرتبط با نیاز های کاربر تهیه و به وی ارائه می شود.در ادامه این بخش به طور خلاصه در باره هر یک از این دو مرحله صحبت خواهیم کرد.( مبینی دهکردی، ۱۳۹۲).

گام نخست ؛ جمع‌ آوری داده های کاربران

اطلاعاتی که سیستم از کاربران به دست می آورد هم از لحاظ نوع و هم از لحاظ نحوه به دست آمدن متفاوتند.گیل و گارسیا(١) در تحقیق خود این اطلاعات را به سه گونه زیر تقسیم بندی کرده‌اند:

• • الف)داده های صریح:داده هایی که مستقیما به وسیله کاربر برای سیستم تعریف می شود مثل داده های مربوط به نام ، شغل ، آدرس و … خریدار

• • ب)داده های ضمنی:داده هایی که از تعامل کاربر با سایت به دست می‌آیند مثل سابقه گشت . گذار و خرید های قبلی کاربر