معادله (۳-۱۰) I_p(mA)=0.84 C_H2O2 (mM)+2.47 R²=0.998
معادله (۳-۱۱) I_p(mA)=1.61 C_H2O2 (mM)+0.42 R²=0.998
با در نظر گرفتن معادلات (۳-۷) و (۳-۸) حد تشخیص الکترود حاضر نسبت به هیدروژن پراکسید برابر با ^۷-۱۰×۹/۵ مولار محاسبه شد.
شکل (۳-۵۵ A) پاسخ آمپرومتری الکترود کربن شیشه‌ای اصلاح شده GCE/TB را بعد از تزریق‌های متوالی هیدروژن پراکسید به محلول ۱/۰ مولار بافر فسفات با pH برابر ۰/۶، پتانسیل ثابت ۴۰۰- میلی‌ولت و سرعت چرخش ثابت نشان می‌دهد. با توجه به ولتاموگرام به‌دست آمده برای الکترود GCE/TB مشاهده می‌کنیم که بلافاصله بعد از هر تزریق هیدروژن پراکسید به محلول جریان به سرعت افزایش یافته و در کمتر از ۴ ثانیه به مقدار ثابت و پایداری می‌رسد که نشان دهنده پاسخ سریع و پایدار الکترود نسبت به هیدروژن پراکسید است و از این جریان پایا برای رسم منحنی تنظیم استفاده شده است. همان‌طور که در حاشیه‌این شکل نشان داده شده است در محدوده غلظت ^۷-۱۰×۹/۵ تا ^۱-۱۰×۰/۱ مولار از دو منحنی خطی تنظیم با معادلات زیر پیروی می‌کند که با توجه به آن‌ها می‌توان جریان تولید شده را به غلظت هیدروژن پراکسید ربط داد.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

در محدوده غلظتی بین ۰ تا ۰/۱۰ میلی‌مولار جریان با غلظت از معادله خطی زیر پیروی می‌کند
-I= 0.28 C (mM) + 0.81 R² =۰٫۹۹۹ معادله(۳-۱۲)
و در محدوده غلظتی بین ۰/۱۰ تا ۰/۱۰۰ میلی‌مولار جریان با غلظت از معادله خطی زیر پیروی می‌کند
-I=0.17 C (mM) – ۰٫۲۹ , R²=0.998 معادله(۳-۱۳)
در غلظت‌های بالاتر از ۰/۱۰۰ میلی‌مولار از هیدروژن پراکسید پاسخ الکترود از حالت خطی خارج و جریان ناپایدار می‌شود.
شکل ۳-۵۵- (A) آمپروگرام الکترود GCE/TB بعد از تزریق غلظت‌های مختلف هیدروژن پراکسید (سه تزریق ۵/۰ میلی‌مولار [ نماد a]، ۱۰ بار تزریق ۵/۱ میلی‌مولار [نماد b] و ۳ تزریق ۰/۶ میلی‌مولار [نماد c] به (x) الکترود اصلاح نشده کربن شیشه‌ای و (y) الکترود اصلاح شده با نیل بلو (B) آمپروگرام الکترود GCE/TB طی تزریق‌های متوالی ۰/۱۰ میلی‌مولار هیدروژن پراکسید به محلول ۱/۰ مولار آمونیوم نیترات در pH برابر ۰/۶ در سرعت چرخش الکترود ثابت و پتانسیل ثابت ۴۰۰- میلی‌ولت. نمودار‌های داخل هر شکل مربوط به رسم منحنی تنظیم جریان کاتالیزوری بر حسب غلظت هیدروژن پراکسید می‌باشد.
در این‌جا نیز با توجه به معادله (۳-۷) و (۳-۸) حد تشخیص الکترود برابر با ۱/۲ میکرومولار محاسبه شد.
شکل (۳-۵۶ A) پاسخ آمپرومتری الکترود کربن شیشه‌ای اصلاح شده GCE/TH را بعد از تزریق‌های متوالی ۱/۰ میلی‌مولار هیدروژن پراکسید به محلول ۱/۰ مولار بافر فسفات محلول در pH برابر ۰/۶، پتانسیل ثابت ۳۵۰- میلی‌ولت و سرعت چرخش ثابت نشان می‌دهد. با توجه به ولتاموگرام به‌دست آمده برای الکترود GCE/TH مشاهده می‌کنیم که بلافاصله بعد از هر تزریق هیدروژن پراکسید به محلول جریان به سرعت افزایش یافته و در ۴ ثانیه به مقدار ثابت و پایداری می‌رسد. این جریان پایا برای رسم منحنی تنظیم استفاده شده است. همان‌طور که در شکل (۳-۵۶ B) نشان داده شده است در محدوده غلظت ^۵-۱۰×۰/۵ تا ^۶-۱۰×۰/۴۵ مولار از دو منحنی خطی

شکل ۳-۵۶- (A) آمپروگرام الکترود GCE/TH بعد از تزریق‌های متوالی غلظت‌های ۱/۰ مولار هیدروژن پراکسید به محلول ۱/۰ مولار آمونیوم نیترات در pH برابر ۰/۶ در سرعت چرخش محلول ثابت و پتانسیل ثابت ۳۵۰- میلی‌ولت و (B) منحنی تنظیم حاصل از آن.
تنظیم با معادلات زیر پیروی می‌کند که با توجه به آن‌ها می‌توان جریان تولید شده را به غلظت هیدروژن پراکسید ربط داد.
در محدوده غلظتی بین ۰۵/۰ تا ۰/۸ میلی‌مولار جریان با غلظت از معادله خطی زیر پیروی می‌کند
I(µM)=0.27C_H2O2 (mM) + 0.09 R²=0.999 معادله(۳-۱۴)
و در محدوده غلظتی بین ۰/۸ تا ۰/۴۵ میلی‌مولار جریان با غلظت از معادله خطی زیر پیروی می‌کند
I(µM)=0.07C_H2O2 (mM) + 1.88 R²=0.996 معادله(۳-۱۵)
در غلظت‌های بالاتر از ۰/۴۵ میلی‌مولار از هیدروژن پراکسید پاسخ الکترود از حالت خطی خارج می‌شود
با در نظر گرفتن معادلات (۳-۷) و (۳-۸) حد تشخیص الکترود برابر با ۲/۲ میکرومولار محاسبه شد.
۳-۳-۱-۳-۴- بررسی پایداری و تکرارپذیری پاسخ الکترودهای اصلاح شده نسبت به احیای الکتروکاتالیزوری هیدروژن پراکسید.
دو شاخصه‌ی مهم در طراحی حسگرها و زیست‌حسگرها تکرارپذیری و پایداری پاسخ آن‌ها است. در این کار به منظور بررسی تکرارپذیری حسگرهای ساخته شده در حین اندازه‌گیری‌های هیدروژن پراکسید، پاسخ آمپرومتری الکترودهای اصلاح شده پس از تزریق متوالی هیدروژن پراکسید به محلول مورد ارزیابی قرار گرفت.
۱۰ اندازه‌گیری پشت سر هم پاسخ آمپرومتری الکترود اصلاح شده با نیل بلو در غلظت ۰/۱ میلی‌مولار هیدروژن پراکسید در محلول چرخان آمونیوم نیترات ۱/۰ مولار و در پتانسیل ثابت ۳۵۰- میلی‌ولت، میزان RSD برابر ۶/۳% را نشان داد. همین بررسی در مورد تولوئیدین بلو در پتانسیل ثابت ۴۰۰- میلی‌ولت، میزان RSD برابر
۶/۳% و در مورد الکترود اصلاح شده با تیونین در پتانسیل ثابت ۳۵۰- میلی‌ولت، میزان %RSD برابر ۱/۴ را نشان داد. همچنین به منظور بررسی میزان پایداری پاسخ حسگرهای ساخته شده در حین اندازه‌گیری‌های هیدروژن پراکسید، آمپروگرام الکترودهای اصلاح شده پس از تزریق هیدروژن پراکسید به محلول برای مدت زمان طولانی ثبت و مورد ارزیابی قرار گرفت. شکل (۳-۵۷A ) آمپروگرام الکترود کربن شیشه‌ای اصلاح شده با حدواسط نیل بلو را در محلول چرخان آمونیوم نیترات ۱/۰ مولار بعد از تزریق ۰/۲ میلی‌مولار هیدروژن پراکسید و در پتانسیل ثابت ۳۵۰- میلی‌ولت نشان می‌دهد. همان‌طور که دیده می‌شود بلافاصله پس از تزریق هیدروژن پراکسید، جریان افزایش و به مقدار ثابتی می‌رسد و آمپروگرام حاصله برای مدت زمان حداقل ۱۰۰ دقیقه پاسخ آمپرومتری ثابتی را نشان می‌دهد. شکل (۳-۵۷ B) آمپروگرام الکترود کربن شیشه‌ای اصلاح شده با حدواسط تولوئیدین بلو را در محلول چرخان آمونیوم نیترات ۱/۰ مولار بعد از تزریق ۵/۴ میلی‌مولار هیدروژن پراکسید و در پتانسیل ثابت ۴۰۰- میلی‌ولت نشان می‌دهد. همان‌طور که دیده می‌شود بلافاصله پس از تزریق هیدروژن پراکسید، جریان افزایش و به مقدار ثابتی می‌رسد و آمپروگرام حاصله برای مدت زمان حداقل ۳۰ دقیقه پاسخ آمپرومتری ثابتی را نشان داد. شکل (۳-۵۷ C) نیز آمپروگرام الکترود کربن شیشه‌ای اصلاح شده با حدواسط تیونین را در محلول
شکل ۳-۵۷- آمپروگرام‌های الکترودهای اصلاح شده با (A) نیل بلو بعد از تزریق ۰/۱ میلی‌مولار هیدروژن پراکسید در پتانسیل ثابت ۳۰۰- میلی‌ولت، (B) تولوئیدین بلو بعد از تزریق ۵/۴ میلی‌مولار هیدروژن پراکسید در پتانسیل ثابت ۴۰۰- میلی‌ولت و © تیونین بعد از تزریق ۵/۰ میلی‌مولار هیدروژن پراکسید در پتانسیل ثابت ۳۵۰- میلی‌ولت به محلول ۱/۰ مولار آمونیوم نیترات و ۰۲/۰ مولار با pH برابر ۰/۶ و سرعت چرخش ثابت.
چرخان آمونیوم نیترات ۱/۰ مولار بعد از تزریق ۵/۰ میلی‌مولار هیدروژن پراکسید و در پتانسیل ثابت ۳۵۰- میلی‌ولت نشان می‌دهد. همان‌طور که دیده می‌شود بلافاصله پس از تزریق هیدروژن پراکسید، جریان افزایش و به مقدار ثابتی می‌رسد و آمپروگرام حاصله برای مدت زمان حداقل ۷ دقیقه پاسخ آمپرومتری ثابتی را نشان داد. پاسخ‌های آمپرومتری مشاهده شده در زمان‌های طولانی بیان‌گر پایداری طولانی مدت حسگرهای طراحی شده می‌باشد.
۳-۳-۱-۳-۵- بررسی گزینش پذیری الکترودهای GCE/NB و GCE/TB نسبت به احیای الکتروکاتالیزوری هیدروژن پراکسید.
یکی از مهمترین مشکلات در کاربرد عملی حسگر آمپرومتری امکان ایجاد مزاحمت سایر گونه‌هایی که در نمونه اصلی حضور دارند بر جریان مربوط به آنالیت می‌باشد. مزاحمت‌ دیگر گونه‌هایی که ممکن است در نمونه اصلی وجود داشته باشند در اندازه‌گیری آمپرومتری H₂O₂، در نسبت مزاحم به آنالیت ۱۰ به ۱ بررسی شد. نتایج این بررسی برای الکترودهای اصلاح شده با نیل بلو و تولوئیدین بلو در جدول (۳-۳) آورده شده است.
جدول ۳-۳- بررسی گونه‌های مزاحم در اندازه‌گیری هیدروژن پراکسید در نسبت مزاحم به گونه اندازه ­گیری ۱۰ به ۱ در شرایط بهینه اندازه‌گیری