اروین یالوم بسیاری از ایده های نظریه های بین شخصی را ترکیب کرد و آن ها را با معرفی این عقیده که گروه درمانی محیط ایده آل برای اصلاح فرضیه‌ها درباره خویش در ارتباط با دیگران است، تکامل بخشید. برخلاف روان درمانی فردی که تنها یک شخص غیر از بیمار حاضر است که بیمار با آن رابطه برقرار می کند در گروه درمانی، بیمار با تنوعی از شخصیت ها روبرو است. علاوه بر این با انواع متفاوت روابط در گروه مواجهه می‌باشد.
در گروه اعضاء با چهره مقتدر (اتوریته) یعنی درمانگر نیز مرتبط می‌باشند.
در این جهان کوچک، شیوه های نمونه وار نگریستن اعضاء به خودشان در ارتباط با دیگران، و رفتارهایی که به نحو یکپارچه با این ادراک ها مرتبطند، آشکار خواهد شد. از طریق یک فرایند یادگیری بین شخصی، اعضا می‌توانند درباره وجوه مثبت و منفی این ادراکات و رفتارها پسخوراند به دست آورند. این پسخوراند پیش نیاز تغییر در سبک های ارتباطی اعضا است. پسخوراند با توجه به تجارب اینجا و اکنون با یکدیگر رخ می‌دهد.«اینجا»به رخدادهای درون اتاق مربوط می شود،«اکنون»رویدادهای حال حاضر،نه گذشته یا آینده راشامل می شود.
گروه همچنین آزمایشگاهی فراهم می‌سازد که در آن اعضا می‌توانند رفتارهای جدید و وابسته با دریافت های صحیح تر از خودشان را به آزمایش بگذارند و در آن از این فرصت و مجال برخوردارند تا پسخوراند به این رفتارها را دریافت کنند. به منظور اینکه یادگیری بین فردی حداکثر اثربخشی را دریافت کند اعضا باید موثرانه در فرایند درگیر بشوند و باید چارچوبی شناختی برای سازماندهی تجارب خود با یکدیگر را فراهم سازند.
فعالیت های درمانگر در فرایند درمان به شرح زیر می‌باشد .
۱- تشویق اعضا که در اینجا و اکنون گروه بمانند. فعالیت رهبر کمک به اعضا است تا مدل کلی بسازند که به واسطه آن سبک های بین شخصی عضو آشکار می‌گردد. درمانگر درگیری عاطفی گروه را تشویق می‌کند و درگیری های هیجانی را در گروه تقویت می کند.
۲- یادگیری بین شخصی را از طریق شناسایی فرصت هایی برای اعضا تا برای یکدیگر فیدبک فراهم سازند، تقویت می‌کند و می پروراند.
۳- به فیدبک ها به گونه ای شکل می‌دهد تا حداکثر فایده مندی را دارا باشند. رهبر کمک می‌کند به اعضا تا مشاهداتشان را نظم بخشند به گونه ای که فیدبکها دارای توازن باشند، یعنی واکنش‌های مثبت و منفی را فرابخوانند، این فیدبکها می بایدخاص و تا جایی که ممکن است غیرقضاوت گرایانه باشند.
۴- چارچوب شناختی برای سازماندهی تجارب عاطفی اعضا فراهم سازد. در این رویکرد، درمانگر نیز می‌تواند به میزان متوسط، خود آشکارسازی کند و از این نظر با سایر رویکردها فرق می‌کند اما این خود فاش سازی معطوف به فرایند های گروهی است. برای مثال درمانگر وقتی می بیند که عضو خاصی به واسطه حجم وسیعی از فیدبک ها فرسوده می شود، ناراحتی و نگرانی خود را ابراز می‌دارد.
این رویکرد در موقعیت های مختلف قابل اجرا است از جمله در مورد بیماران بستری، سرپایی، درمان روزانه، و برای افرادی با دامنه وسیعی از شکایات. هم شکل بلند مدت دارد و هم کوتاه مدت. در یک مطالعه پس از شرکت ۱۸ ماهه در گروه درمانی افراد پیشرفت های قابل ملاحظه در عملکرد بین شخصی یافتند.
۲-۴- چاقی
۲-۴-۱-تعریف چاقی
چاقی بیماری مزمنی است که حاکی از ازدیاد چربی بدن است. چاقی با شاخص توده بدنی اندازه گیری می شود. شاخص توده بدنی با تقسیم وزن به کیلوگرم بر قد به مجذور متر به دست می‌آید. مطابق این تعریف، وزن متناسب بین شاخص ۵/۱۸ تا ۹/۲۴ است، افراد با شاخص کمتر از ۲۵ کسری وزن دارند، از شاخص ۳۰ تا ۹/۳۴ چاق با گروه وزنی یک، ۳۵ تا ۹/۳۹ چاق با گروه وزنی دو و بیشتر از ۴۰ بسیار چاق با گروه وزنی سه، نام برده میشوند.
۲-۴-۲-تشخیص
چاقی در طبقه بندی بین‌المللی امراض (ICD) به عنوان یک عارضه طبی عمومی تشخیص داده می شود اما در DSMV-TR ( راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانی ) به علت اینکه به طور معمول با یک سندرم رفتاری یا روان شناختی همراه نیست به عنوان یک تشخیص نیامده است. با این حال اگر شواهدی مبنی بر اهمیت عوامل روان شناختی در سبب شناسی یا وضعیت چاقی فرد وجود داشته باشد، می توان با عنوان وجود عوامل روان شناختی مؤثر در عارضه طبی کد گذاری نمود.
۲-۴-۳-شیوع
در ایالات متحده در سال های ۲۰۰۷-۲۰۰۸ ، ۹/۱۶ درصد کودکان و نوجوانان بین ۲ تا ۱۹ سال مبتلا به چاقی بودند ( اوگدن، کورتین، لمب و فلگل، ۲۰۱۰) در عین حال شیوع چاقی در زنان بیشتر از مردان است (سادوک و سادوک، ۲۰۰۵) . در ایران نیز ۵/۵ درصد از کودکان و نوجوانان زیر ۱۸ سال و ۵/۲۱ درصد از افراد بالاتر از ۱۸ سال مبتلا به چاقی هستند. هر چند در ایران شیوع چاقی نسبت به کشورهای توسعه یافته کمتر است ( میرزازاده، صادقی راد، حقدوست و رضازاده کردمانی، ۲۰۰۹) . ولی انتظار می رود که آینده، با توجه به ارتباط مثبت میان سن و چاقی و اینکه اکثر جمعیت ایرانی کمتر از ۲۰ سال دارند، شاهد شیوع بیشتری از چاقی در ایران باشیم ( رشید پور، ملک، اسکندریان و قربانی ۲۰۰۹) . شیوع چاقی در بین مردان ۶/۱۸ درصد و در بین زنان ۳/۳۸ درصد بود. مطالعه بالا شیوع بسیار زیاد چاقی در بزرگسالان تهرانی را می رساند که در زنان گاه تا ۲ برابر بیشتر از مردان است ( پژوهی، نوری، پورابراهیم، فخرزاده، حشمت، ۱۳۸۲)
۲-۴-۴-عوارض
چاقی با بسیاری از انواع بیماری ها و مرگ و میر در ارتباط است . بعضی از انواع بیماری های قلبی، همچون بیماری کرونی قلبی زودرس ، آنژین صدری بیماری های دستگاه عروقی همچون سکته یا خونریزی قلبی، بیماری های دستگاه تنفس همچون آپنه تنفسی هنگام خواب، بیماری های دستگاه کبد و مجاری صفراوی ، سنگ کیسه صفرا و بسیاری از بیماری های دیگر ممکن است به علت چاقی به وجود آمده یا در اثر آن تشدید شوند ( وانیتالی ۱۹۷۹) ، ( ودان و استانکارد ۲۰۰۲) ( سادوک و سادوک ۲۰۰۵)
در عین حال چاقی مشکلات روان شناختی عمده ای همچون نگرانی عمیق در مورد بدن، خلق افسرده و کاهش عزت نفس را نیز در بر می‌گیرد ( وریج و دیگران ۲۰۰۹) و با بسیاری از اختلالات روان پزشکی مانند افسردگی، مانیا، هراس اجتماعی، آگوارفوبیا بدون اختلال هراس و اختلالات اضطرابی همپوشانی دارد ( متر، کوکس، مورای و سارین ۲۰۰۶)
۲-۴-۵-سبب شناسی
بیماری چاقی از جمله امراض بسیار پیچیده و چند عاملی است، عواملی همچون علل ژنتیکی، یادگیری های دوران کودکی ، آسیب های دوران کودکی، مهارت های مدارا، پردازش های فکری و عادت های تغذیه ای در بروز و ظهور چاقی مؤثر هستند ( وایدیا و دیگران ۲۰۰۹) . در ادامه به برخی از آن ها اشاره می‌کنیم.
