۲- تیراندازی برای حفظ سلاحی که جهت انجام مأموریت در اختیار آنان می‌باشد (بند هفتم ماده ۳ قانون به کارگیری سلاح) سلاح مأمور تا هنگامیکه برای انجام مأموریت در اختیار خودش می‌باشد در خدمت امنیت کشور و دفاع از حقوق مردم و نشاندهنده حاکمیت مقتدرانهی قانون و نظم می‌باشد اما همینکه در اختیار افراد فاقد صلاحیت و غیرمجاز قرار بگیرد ابزاری جهت سلب امنیت جامعه و تعرض به حقوق مردم خواهد بود بنابرین حفاظت از سلاح از اهمیت فوقالعادهای برخوردار است. اگر سلاح به طور مجاز در اختیار مأمور قرار گرفته باشد مأمور می تواند در مقابله حمله برای خلع سلاح وی، رعایت شرایط دیگر از جمله حتمی و قطعیبودن و فعلیتیافتن حمله و همچنین شرط تناسب در دفاع جهت محافظت از سلاح به سوی مهاجم تیراندازی نماید. استفاده از سلاح برای حفظ سلاح در مقابل مهاجم غیرمسلح به سختی قابل قبول است مگر اینکه اوضاع و احوال مثل تعداد مهاجمین، طوری باشد که دفاع غیرمسلحانه ممکن نباشد. بار اثبات این ادعا که استفاده از سلاح برای حفظ سلاح، ضروری و لازم بوده به عهده مأمور است.
۳- تیراندازی برای حفظ اماکن طبقه بندی شده به ویژه اماکن حیاتی و حساس در مقابل هر گونه هجوم وحمله جهت ترور، تخریب، آتشسوزی، غارت اسناد و اموال، گروگانگیری و اشغال (بند هشتم ماده ۳ قانون به کارگیری سلاح).
اماکن طبقه بندیشده اماکنی هستند که از حساسیت زیادی برخوردار بوده و در ارتباط با امنیت ملی یا منطقهای یا بخشی از یک منطقه هستند و با توجه به اینکه در بند ۶ و ۱۰ ماده ۳ قانون به کارگیری سلاح عبارت اماکن نظامی و انتظامی آمده است، به نظر میرسد که منظور مقنن از اماکن طبقه بندی شده در بند هشتم ماده ۳ اماکن غیرنظامی مانند سازمان انرژی اتمی، پالایشگاهها، نیروگاههای اتمی و فرودگاهها می‌باشد.
آیین نامه تعیین حریم اماکن نظامی و انتظامی مصوب ۲۰/۱/۱۳۷۵ فرماندهی کل قوا اماکن طبقه بندی شده را به چهار دسته تقسیم نموده است:
الف) اماکن حیاتی: اماکن و تاسیساتی هستند که چنانچه کلاً یا قسمتی از آن ها مورد آسیب قرار گیرند، سیستم دفاعی کشور وارد سازد (بند د از قسمت تعاریف اصطلاحات)
با توجه به تعریف فوق در خصوص اماکن حیاتی غیرنظامی می‌توان گفت: اماکنی هستند که چنانچه تمام یا قسمتی از آن ها مورد آسیب قرار گیرند امنیت ملی به خطر می افتد و برای جبران خسارت نیاز به زمان و هزینه زیادی می‌باشد مانند پالایشگاهها.
ب- اماکن حساس: اماکن و تأسیساتی هستند که هرگاه کلاً یا قسمتی از آن ها مورد آسیب قرار گیرند زیان عمدهای به بخشی از سیستم دفاعی کشور وارد آید و یا لطماتی در جهت نیل به اهداف سیاسی به کشور وارد سازد (بند ه از قسمت تعاریف و اصطلاحات). اماکن حساس غیرنظامی با توجه به تعریف فوق به اماکنی گفته می شود که بروز آسیب در آن ها، منطقهای از کشور را تحت تأثیر قرار میدهد مانند فرودگاه مرکز استان.
ج- اماکن مهم: اماکن و تأسیساتی هستند که هرگاه کلاً و یا قسمتی از آن ها مورد آسیب واقع شوند زیان قابل توجهی به سیستم دفاعی بخشی از مناطق کشور وارد سازد و یا نیل به اهداف سیاسی منطقهای از کشور را با اشکال مواجه سازد (بند و از قسمت تعاریف و اصطلاحات).
اماکن مهم و غیرنظامی با توجه به تعریف فوق، تأسیساتی هستند که آسیب به آن ها موجب تأثیر منفی در بخشی از یک منطقه شود مثل نیروگاههای برق محلی.
د- اماکن قابل حفاظت: تأسیساتی هستند که در گروه های فوق قرار نگرفته ولی نگهداری و حفاظت از آن ها جهت جلوگیری از نفوذ عوامل دشمن لازم باشد (بند ز از قسمت تعاریف و اصطلاحات). اماکن قابل حفاظت با توجه به این تعریف، تأسیساتی هستند که اهمیت کمتری دارند و به منظور جلوگیری از بهره برداری و سوءاستفاده احتمالی دشمنان، از آن ها مراقبت میگردد مثل مخازن آب محلی.
با توجه به بند ۸ ماده ۳ قانون به کارگیری سلاح، برای قانونیبودن تیراندازی مأمورین برای محافظت از اماکن طبقه بندی شده، وجود شرایط ذیل الزامی است:
۱- مکان مورد نظر یکی از مصادیق چهارگانهی حیاتی و حساس، مهم و قابل حفاظت باشد.
۲- هجوم یا حمله به این اماکن به جهت ترور، تخریب، آتش سوزی، غارت اسناد و اموال، گروگانگیری و اشغال انجام گرفته باشد.
۳- مأمور مسلح نگهبان یا مسئول حفاظت فیزیکی این اماکن باشد.
۴- مأمور مسلح چارهای جز به کارگیری سلاح نداشته باشد.
۵- مأمور مسلح در صورت اقتصادی شرایط، هشدار بدهد و اخطار الزامی است.
۶- مأمور مسلح مراتب تیراندازی و اصل تناسب را رعایت نماید.
به نظر میرسد برای تحقق اشغال که در بند ۸ ماده ۳ قانون به کارگیری سلاح آمده است، نوعی حمله تهاجم توأم با قهر و غلبه و خشونت لازم می‌باشد بنابرین اگر شخصی بیپناه به یکی از اماکن مندرج در بند ماده ۳ پناه ببرد و آنجا سکنیگزینند با توجه به لفظ اشغال که در این بند آمده، استفاده از سلاح توسط مأمورین قانونی نیست زیرا پناهبردن و سکنیگزیدن در چنین اماکنی نیاز به حمله و هجوم و اعمال خشونت ندارد.
۱- تیراندازی برای حفظ تأسیسات، تجهیزات و اماکن نظامی و انتظامی و امنیتی (بند ۱۰ ماده ۳ قانون به کارگیری سلاح) قانون‌گذار مجدداً در بند ۱۰ ماده ۳ قانون به کارگیری سلاح، اماکن انتظامی را در کنار اماکن نظامی و امنیتی آورده است. اماکن نظامی و امنیتی شامل کلیه تأسیسات (اموال غیرمنقول) و تجهیزات (اموال منقول) متعلق و در اختیار نیروهای مسلح، وزارت دفاع، وزارت اطلاعات و ستاد کل نیروهای مسلح می شود.
تیراندازی برای حفظ تأسیسات اماکن نظامی و امنیتی تابع همان مقررات برای حفظ اماکن انتظامی است که بیان شد. نکتهی بسیار مهم این است که تیراندازی برای حفظ تجهیزات نظامی و امنیتی و انتظامی در صورتی مجاز است که این تجهیزات دارای حداقل ارزش مالی و امنیتی در برابر آثار تخریبی ناشی از تیراندازی باشد.
