دمانس
۹.۸۴
۸
۰.۱۰۱
۰.۱۱۱
۰.۰۹۵
عقب مانده ذهنی
۱۰.۲۳
۸
۰.۰۹۷
۰.۱۰۳
۰.۱۱۲
افسردگی اساسی
۱۴.۳۵
۸
۰.۰۸۷
۰.۱۰۳
۰.۲۱۱
اسکیزو افکتیو
۷.۶۸
۸
۰.۱۹۶
۰.۲۳۱
۰.۱۱۴
همانطور که در جدول متقاطع (۲-۳) مشاهده می شود ما شاهد ارتکاب انواع جرایم در میان نمونه مجرمین انتخابی هستیم و بر اساس جدول (۲-۴) همانطور که مشاهده میکنید سطح معناداری میان انواع اختلالات روانی و نوع خاصی از جرم بالاتر از ۰.۰۵ میباشد در نتیجه رابطه معناداری میان اختلال روانی خاص با ارتکاب نوع جرم معین مثلآ قتل یافت نمی شود؛ سطح معناداری در علم آمار به مقدار احتمال[۵۸] معروف است سطح معناداری میزان یا معیاری است که به عنوان پایه معناداری شناخته می شود، اگر در نتایج بررسیها رابطه میان متغیرها بیشتر از ۰.۰۵ باشد، پس احتمال شانسی بودن نتیجه بسیار است و رابطه میان متغیرها معنی دار نیست و هرگاه این مقدار کمتر از ۰.۰۵ باشد اینطور تفسیر می شود که رابطه میان دو متغیر معنادار میباشد، در نتیجه معنادار نبودن رابطه میان دو متغیر اختلال روانی و نوع خاص جرم بدین معناست که ابتلا به نوع خاصی از اختلال روانی (مثلآ اختلال روانی اسکیزوفرنی) باعث تمایل به ارتکاب جرم خاص (مثلآ قتل) نمی شود؛ به عبارت دیگر بیماران مبتلا به یک اختلال خاص روانی، تمایل به ارتکاب انواع جرایم دارند و نه جرم خاص، به همین سبب ما شاهد ارتکاب انواع جرایم در میان انواع مجرمین روانی هستیم.
با توجه به جدول متقاطع و تنوع جرایم در میان مجرمین روانی، اینطور استنباط می شود که ارتکاب جرم در این بیماران کاملآ به صورت تصادفی و بدون برنامه ریزی قبلی صورت گرفته است؛ به عبارت دیگر اکثر مجرمین در نمونه انتخابی قادر به درک نتایج حاصله از فعل خود نیستند به همین جهت بدون محاسبه سود و زیان حاصله از انجام عمل خود و به صورت بیهدف و بر اساس خلقوخو و خواسته های آنی مرتکب انواع جرایم میشوند.
حائز اهمیت است که با توجه به جدول ( ۲-۳ ) بازهم میتوان با توجه به ویژگیهای شخصیتی و ذهنی بیماران این احتمال را داد که این افراد بیشتر مرتکب چه نوع جرایمی خواهند شد، مثلآ اینطور میتوان برداشت نمود که بیماران مبتلا به اختلالات شخصیتی، با توجه به ویژگیهایی که دارند (از جمله تمایل به خشونت و قانون شکنی) بیشتر مرتکب جرایمی با ماهیت خشونتآمیز (همچون اختلال در نظم) خواهند شد.
گفتار اول : رابطه اختلالات شخصیت با جرایم ارتکابی
همانطور که در بخش اول بیان شد یکی از جرمزاترین اختلالات روانی، اختلالات شخصیتی است که دارای سه خوشه با ویژگیهای شخصیتی متفاوت میباشد، در میان این سه خوشه، اختلالات موجود در خوشهB خصوصآ اختلال شخصیت ضداجتماعی یکی از جرمزاترین اختلالات شخصیتی محسوب می شود.
براساس جدول متقاطع شماره (۲-۳) مجرمین مبتلا به انواع اختلالات شخصیتی مرتکب جرایم مرتبط با مواد و مشروب با درصد فراوانی ۸.۶، اختلال در نظم ۷.۱%، سرقت ۵.۷%، توهین ۴.۳%، تجاوز به عنف(زنا) ۲.۹%، قتل ۱.۴% و در نهایت جرایم مالی با درصد فراوانی ۱.۴ در میان نمونه انتخابی از مجرمین شده اند. باتوجه به اینکه ویژگیهای بارز این اختلال شامل بیتوجهی و تجاوز به حقوق دیگران، عدم تمایل به منطبق ساختن رفتارهای خود با ارزشهای موردقبول جامعه میباشد و همچنین در این بیماران جنبه های عاطفی سست و ناچیز وفاقد احساس گناه بعد از عمل ارتکابی میباشد، به این سبب اینگونه افراد عمومآ بسیار خطرناک هستند و احتمال ارتکاب انواع جرایم خصوصآ جرایم خشونت آمیز (همچون جرایم مرتبط با اختلال در نظم) برای آنان وجود دارد (کریمی، ۱۳۸۹، ص ۲۵۲)
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
آمارها نشان می دهند که ۳۵ تا ۶۰درصد سوءمصرف کنندگان مواد واجد ملاکهای تشخیصی اختلال شخصیت ضداجتماعی نیز میباشند بدین ترتیب مجرمین مبتلا به اختلالات شخصیتی عمومآ معتاد به مواد مخدر و الکل نیز میباشند و به همین دلیل آمار ارتکاب جرم مرتبط با مواد و مشروب در این افراد همواره دارای بیشترین فراوانی در میان نمونه مجرمین انتخابی است.
نکته پایانی در جرایم ارتکابی توسط مبتلایان به اختلالات شخصیتی این موضوع میباشد که هرچند این بیماران حین ارتکاب جرم از قصد و اراده کامل برای انجام فعل ارتکابی خود بهرهمند میباشند ولی به سبب آنکه فاقد قدرت درک و محاسبه عواقب عمل خود هستند عمومآ جرایم آنها بدون برنامه ریزی و تکانشی انجام شده و اصل تجربه و عبرت در رفتار این بیماران عمومآ دیده نمی شود، به همین علت طبق نتایج جدول (۲-۵)، حدود %۵۷ از مجرمین انتخابی دارای سوابق ارتکاب جرایم متعدد در گذشته نیز می باشند.
به جدول شماره (۲-۵) توجه کنید:
جدول (۲-۵) سابقه ارتکاب جرم
مجرم
بیمار
سوابق ارتکاب جرم
درصد فراوانی
فراوانی
درصد فراوانی
