نتایج تحقیق زکی (۱۳۸۵) با عنوان خودکارآمدی کامپیوتر: سنجش و جایگاه آن در مدل پذیرش فناوری اطلاعات که در بین دانشجویان دانشگاه‌های اصفهان و آزاد اسلامی واحد شهرضا انجام داد، نشان میدهد که میزان خودکارآمدی رایانه در بین تمامی دانشجویان و همچنین به تفکیک جنسیت برحسب دانشجویان مرد و زن به طور جداگانه در سطح بالایی ابراز شده و این نتایج در بین دانشجویان دو دانشگاه اصفهان و آزاد اسلامی واحد شهرضا، مشابه و یکسان است و تفاوت معناداری در خودکارآمدی کامپیوتر بین دانشجویان دختر و پسر وجود ندارد.
در پژوهشی که توسط اکبریبورنگ و رضاییان (۱۳۸۷) با هدف بررسی اضطراب رایانه در دانشجویان و رابطه آن با کارآمدی رایانه در دانشگاه اراک انجام شد، ۳۷۰ آزمودنی (۱۲۳ مرد، ۲۱۸ زن) ارزیابی شدند. یافته ها حاکی از آن است که بین کارآمدی رایانه و اضطراب رایانه رابطه معناداری وجود دارد. همچنین در متغیر کارآمدی رایانه تفاوت جنسیتی معنادار بود.
حقایق و همکاران (١٣٨۷) در پژوهشی با عنوان ” ویژگیهای روان سنجی مقیاس نگرش نسبت به اینترنت” به بررسی ویژگیهای روان سنجی مقیاس نگرش به اینترنت (IAS-40) در دانشجویان دانشگاه های شهر اصفهان پرداخته است. نتایج نشان میدهد که تمام مقیاسهای تحت بررسی از ضرایب همسانی درونی و بازآزمایی بالا و معنیداری برخوردارند. در بررسی روایی سازه، نتایج تحلیل عامل تاییدی، نشان داد که چهار عامل به دست آمده با ساختار اصلی پرسشنامه ها و چهار خرده مقیاس آن هماهنگی کامل دارد و همه بارهای عامل به دست آمده، معنی‌دار بودند.
احمدی ده قطب الدینی (١٣٨٨) به بررسی تأثیر خودکارآمدی رایانه و اضطراب رایانه بر سازه های مدل پذیرش فناوری دیویس در دانشجویان نیمسال اول کامپیوتر پرداخته است. یافته ها نشان داد که خودکارآمدی رایانه می تواند اثر اضطراب رایانه را بر سهولت ادراک شده کاربرد رایانه تعدیل کند. نتایج وجود رابطهای قوی بین خودکارآمدی رایانه و اضطراب رایانه را تأیید کرده و نشان داد که افزایش اضطراب رایانه باعث سهولت کاربرد رایانه می شود. همچنین نتایج نشان داد که هرچه سطح خودکارآمدی رایانه در فرد بالاتر باشد فرد کار با رایانه را ساده و در نتیجه آن را برای کاربرد مفیدتر میداند.
نارمنجی و نوکاریزی (١٣٨٨) در پایان نامه خود به بررسی اضطراب اینترنتی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه‌های بیرجند و فردوسی در فرایند جستجوی اطلاعات پرداخته است. یافته ها نشان داد که میزان اضطراب اینترنتی ١/٨۲ درصد پاسخگویان پایینتر از حد متوسط و دچار اضطراب اینترنتی بودند، با این حال توزیع نمره اضطراب اینترنتی در نمونه مورد مطالعه نرمال بوده است. بین میانگین نمرات اضطراب اینترنتی دانشجویان مرد و زن و نیز دانشجویان حوزه های تحصیلی مورد مطالعه تفاوت معناداری یافته نشد.
یافته های رحیمی و یداللهی (١٣٨٨) در مقاله‌ای با عنوان “بررسی اضطراب رایانه دانش آموزان دوره متوسطه و ارتباط آن با میزان استفاده از رایانه و لذت بردن از آن و تملک رایانه شخصی” در مورد میزان استفاده از رایانه نشان داد که میزان استفاده از رایانه با اضطراب رایانه مرتبط است و افرادی که بیشتر با رایانه کار می‌کنند اضطراب رایانه کمتری دارند؛ همچنین بین جنسیت و میزان کار با رایانه رابطه معناداری وجود دارد. نتایج در مورد تملک رایانه نشان داد که بین داشتن رایانه و اضطراب رایانه رابطه معناداری وجود ندارد؛ تملک رایانه و جنسیت نیز با یکدیگر مرتبط نبوده و دانشاموزان مذکر و مؤنث به یک نسبت در منزل به رایانه دسترسی دارند.
ملکی و همکاران (۱۳۸۹) در پژوهشی با عنوان “بررسی نگرش و عملکرد اساتید و دانشجویان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی نسبت به کاربرد کامپیوتر و اینترنت در آموزش دندانپزشکی” نیز به این نتیجه رسیدند که میزان دستیابی به اینترنت و مفید بودن آن در دانشجویان و استادان مناسب است. در هر دو گروه نیز نگرش نسبت به کاربرد اینترنت در آموزش دندانپزشکی مثبت بود.
۲-۱۵-۲- پژوهش‌های خارجی
نخستین تلاش‌ها از سوی هوپ[۷۸] و بری[۷۹] (١۹۶۷) صورت گرفته است که در قلمروهای فنی به سنجش نگرش کارکنان نسبت به رایانه پرداخته‌اند. لوید[۸۰] و گریسارد[۸۱] (١۹٨۰) و همچنین ریس[۸۲] و گابل[۸۳] (١۹٨۲) هر یک به بسط و آزمون مقیاس‌هایی برای سنجش نگرش‌های افراد نسبت به رایانه در زمینه‌های آموزشی اقدام نموده‌اند. نهایت آن‌که کریستن‌‌سن[۸۴] و کنیزک[۸۵] (۲۰۰۰) در جدیدترین پژوهش به اعتباریابی چهارده مقیاس استاندارد (طراحی شده در طی دهه ٨۰ و ۹۰ میلادی) درخصوص نگرش‌های افراد نسبت به رایانه پرداخته‌اند (نارمنجی و نوکاریزی، ۱۳۸۸).
پرسنو (١۹۹٨) در پژوهشی چهار حوزه اصلی اضطراب اینترنتی را مورد شناسایی قرار داد: اضطراب از اصطلاحات اینترنتی، اضطراب جستجوی شبکه ای، اضطراب تأخیر زمانی اینترنتی، و ترس کلی از عدم موفقیت در استفاده از اینترنت. نتایج پژوهش وی نشان داد که نگرانیها درباره خود اثر بخشی[۸۶] پایین، نقش اصلی را در اشکال مختلف اضطراب اینترنتی بازی می کند، به طوریکه شرکت کنندگان غالباً خودشان را به خاطر عدم توانایی به دست آوردن پایگاه های مطلوب در اینترنت، یا نیافتن اطلاعات مطلوب، سرزنش میکردند.
شمو[۸۷] (۲۰۰١)، شکلهای اضطراب اینترنتی پرسنو را در میان دانشجویان بررسی کرد. نتایج حاکی از آن بود که اکثریت دانشجویان از تأخیر زمانی اینترنتی اضطراب داشتند، اما میزان سه شکل دیگر اضطراب (اضطراب اصطلاحشناسی اینترنتی، اضطراب جستجوی شبکه ای، و ترس کلی از عدم موفقیت در استفاده از اینترنت)، در میان دانشجویان اندک بود. نتایج هم چنین نشان داد که بین مردان و زنان از نظر اضطراب اینترنتی تفاوت معناداری وجود دارد. زنان در هر چهار شکل، اضطراب بیشتری نسبت به مردان بروز دادند، خصوصاًً در مورد اضطراب اصطلاحشناسی اینترنتی، که نمره اضطراب زنان تقریباً دو برابر مردان بود.
تسائی و همکاران (۲۰۰۰) پرسشنامهای درباره نگرش کاربران به اینترنت در چهار حوزه اصلی (احساس سودمندی، احساس کنترل در استفاده، عاطفی و رفتاری) طراحی و اعتباریابی نمودند و دریافتند که رابطه معناداری بین “تجربه استفاده از اینترنت” و “نگرش به اینترنت” وجود دارد.
آیستین[۸۸] و لاروس[۸۹] (۲۰۰۲) با توجه به رهیافت شناخت اجتماعی (خودکارآمدی) باندورا، پرسشنامهای برای سنجش خودکارآمدی اینترنت ساختند که رابطه معناداری با تجربه اینترنتی، استفاده از اینترنت، و همچنین رابطه معناداری منفی با اضطراب اینترنتی داشت.
