(۲۰۱۰)
اثر یک برنامه تمرینی بر میزان سوخت و ساز و عوامل آنتروپومتریکی و پارامتر های آمادگی جسمانی در کودکان چاق رده سنی ۱۲ تا ۱۴ ساله در دو گروه تمرین هواری و ترکیبی و یک گروه کنترل
تغییرات BMI در هیچ گروهی معنی دار نبود (۰۵/۰<p). زمان برای دوی یک مایل در دو گروه تمرین کاهش معنی دار داشت اما در گروه کنترل معنی دار نبود. تغییرات انعطاف پذیری در گروه ترکیبی افزایش معنی دار داشت در دو گروه دیگر معنی دار نبود. تغییرات دراز و نشست در دو گروه تمرین افزایش معنی دار داشت. در پرش طول در گروه ترکیبی تغییرات معنی دار بود اما در دو گروه دیگر غیر معنی دار.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
۲۰
راین
(۲۰۱۰)
اثر یک برنامه تمرینی هوازی بر چربی و برخی فاکتور های آنتروپومتریکی در دختران چاق.
کاهش معنی دار BMI و کاهش معنی دار وزن در گروه تمرین (۰۵/۰≥p).
۲۱
دانیلو
(۲۰۱۲)
تاثیر یک برنامه تمرینی بر وزن و ترکیب بدن در زنان چاق مسن. نمونه ها ۷۰ زن بالای ۶۰ سال در ۶ گروه و در سه سطح وزن طبیعی، اضافه وزن، و چاق بودند.
تغییرات وزن، درصد چربی و وزن چربی در گروه های تمرینی چاق و اضافه وزن کاهش معنی دار داشت. اما در گره وزن نرمال کاهش معنی دار نبود. وزن بدون چربی نیز فقط در گروه چاق افزایش معنی دار داشت اما در بقیه گروه ها تغییرات افزایش معنی دار نداشت.
۲۲
هسامدین
(۲۰۱۰)
مقایسه اثر یک برنامه تمرین هوازی با شدت ۶۰ تا ۷۰ درصد ضربان قلب ذخیره در ترکیب بدن زنان چاق با میانگین سنی ۳۵ تا ۴۱ سال در دو گروه چاق و اضافه وزن
در هر دو گروه تمرینات باعث کاهش معنی دار در وزن، وزن چربی و BMI شده بود. انعطاف پذیری فقط در گروه چاق افزایش معنی دار داشت (۰۵/۰≥p) در گروه اضافه وزن تغییرات معنی دار نبود (۰۵/۰≤P)
۲۳
کانگ
(۲۰۱۱)
اثر یک برنامه تمرینی هوازی و قدرتی مبتنی بر وزن را بر ترکیب بدن و آمادگی جسمانی زنان چاق با میانگین سنی ۲۱ تا ۲۳ سال به مدت ۱۲ هفته
در سطح معنی داری (۰۵/۰≥P) تغییرات درصد چربی، وزن و وزن چربی معنی دار نبود. تغییرات در فاکتور های آمادگی جسمانی (دراز و نشست پرش سارجنت دوی ۱۲۰۰متر و قدرت) معنی دار نبود (۰۵/۰<p).
۲۴
چاکماکچی
(۲۰۱۱)
اثر برنامه تمرینی رقص بر ترکیب بدن و تغییرات وزن در زنان ۳۰ تا ۳۵ ساله، شدت تمرینات ۶۰ تا ۷۰ درصد حداکثر ضربان قلب و در ادامه تا ۸۵ درصد بالا رفته بود.
کاهش معنی دار وزن درصد چربی و BMI در گروه تمرین. ولی تغییرات وزن بدون چربی افزایش داشت اما معنی دار نبود (۰۵/۰<P)
۲۵
لسلی
(۲۰۱۲)
تاثیر سه نوع برنامه تمرینی، هوازی، قدرتی و ترکیبی بر تغییرات وزن درصد چربی و توده بدون چربی و حداکثر اکسیژن در بزرگسالان چاق و دارای اضافه وزن با میانگین سنی ۱۸ تا ۷۰ سال و شاخص توده بدنی ۲۵ تا ۳۵ kg/m2
کاهش معنی دار وزن در هر سه گروه (۰۵/۰≥p). کاهش وزن چربی و درصد چربی در هر سه گروه اما این کاهش فقط در گروه هوازی وترکیبی معنی دار بود. افزایش وزن بدون چربی در هر سه گروه اما این افزایش در گروه هوازی معنی دار نبود(۰۵/۰<p). افزایش معنی دار حداکثر اکسیژن مصرفی در هر سه گروه.
