ناچیز انگاری

کم اهمیت جلوه دادن فکر و احساس، مشکلات درونی، رویدادهای محیطی و یا مسائل و مشکلات موضوعات بیرونی.

دفاع های سالم

ایثار و نوع دوستی

کمک سازنده و لذت بخش به دیگران. نوعی واکنش وارونه سازنده و خنثی. ایثار با از خودگذشتگی تفاوت دارد. از خودگذشتگی؛ ارضای فرد ازطریق ارضای دیگران و ضرر رساندن به خود حاصل می شود. در این حالت فرد توانایی ارضای مستقیم نیازهای خود را ندارد بلکه آن ها را بصورتی نیابتی ازطریق کمک به دیگران ارضا می کند. در این حالت, در دیگران لذت ایجاد می شود و سپس با آنها همانندسازی می کند.

پیشاپیش نگری

پیش بینی واقع بینانه و برنامه ریزی برای ناراحتی ها در آینده با حالتی هدف محور. این دفاع به برنامه ریزی دقیق و یا نگرانی واقع بینانه در خصوص رویدادهای خطرناک آینده دلالت می کند.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

ریاضت طلبی

حذف رفتار لذت بخش تجربه با هدف رشد اخلاقی و معنوی. لذت در این دفاع از طریق انصراف از لذت حاصل می شود و بر ضد تمام آنچه بصورت هشیارانه لذت بخش تلقی می شود؛ اعمال می گردد. زهدورزی به عنوان یک دفاع سالم تسهیل گر تجارب دینی است این دفاع ممکن است در سنین نوجوانی و در برخی حالت های سایکوتیک به عنوان یک دفاع نابالغ که تمامی کشاننده ها را دربر می گیرد و نسبت به سرکوبی ماهیتی ابتدایی تر دارد، نیز بکار می رود.

طنز

فراهم ساختن امکان ابراز آشکار افکار و احساسات بدون ایجاد ناراحتی برای خود یا دیگران. این دفاع تحمل و در عین حال تمرکز بر آنچه را که بسیار ناراحت کننده است فراهم می آورد. و از بذله گویی^[۱۷۶] که در واقع نوعی جابجایی جهت گریز از مسائل هیجانی است، متفاوت است.

والاگرایی (والایش تصعید)

ازطریق تغییر هدف یا موضوع از چیزی که به لحاظ ا جتماعی غیرقابل قبول است به هدفی قابل قبول. والاگرایی بجای انحراف و یا مسدود ساختن، تکانه ها را هدایت می کند. احساسات در این دفاع در مسیر اهداف و موضوعات مهم تصدیق، تعدیل و جهت یابی می شوند تا حدودی ارضا می شوند.

فرونشانی

تصمیم هوشیارانه یا نیمه هوشیارانه برای تعویق در توجه به یک تکانه و یا تعارض ناهشیارانه، اجتناب از مسائل و مشکلات بصورت تعمدی و موقت. در این دفاع وجود ناراحتی و مشکل تصدیق, اما بطور موقت کنار گذاشته می شود.

طبقه بندی راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-IV)
DSM-IV توسط انجمن روانپزشکی آمریکا در سال (۱۹۹۴) منتشر شده است شامل محور تشخیصی آزمایش برای مکانیسم های دفاعی است. این طبقه بندی بر پایه سلسله مراتب وایلانت از دفاع ها بوجود آمد و برخی از تغییرات را نیز در بردارد. طبقه بندی مکانیسم های دفاعی شامل این موارد است:
- دفاع های خود دوستدارانه (خودشیفتگی): انکار، دگرگونی سازی، فرافکنی.
- دفاع های ناپخته: کنش نهایی، انسداد، خودبیماری انگاری، درون فکنی، رفتار پرخاشگرانه، پسرفت، تخیل اسکیزوئید، جسمانی کردن.
- دفاع های نوروتیک: کنترل کردن، جابجایی، برونی سازیف بازداری، توجیه عقلی، انزوا، دلیل تراشی، تجربه، واکنش سازی، واپس زنی، جنسی کردن.
- دفاع های بالغ یا پخته: نوع دوستی، پیش بینی، ریاضت کشی، شوخی، والایش، سرکوبی.
در یک تقسیم بندی دیگر می توان سبک های دفاعی را در قالب این سه سبک توضیح داد:
سبک تحریف کننده تصویر سبک نظم دهی هیجانی سبک سازگار
پژوهش های انجام شده در داخل و خارج ایران
افضلی (۱۳۸۷) در مطالعه خود به بررسی استفاده افراد متبلا به اختلال وسواس بی اختیاری (۳۰ نفر)، اختلال اضطراب تعمیم یافته (۳۰ نفر)، اختلال هراس اجتماعی (۳۰ نفر) و افراد غیرمبتلا (۳۰ نفر) از مکانیسم های دفاعی پرداخت. نتایج بررسی های آماری نشان داد که گروه های مبتلا نسبت به گروه غیرمبتلا از سبک های دفاعی رشد نایافته و روان آزاد، به صورت معناداری بیشتر استفاده می کنند.^[۱۷۷]
حیدری نسب (۱۳۸۵) در پژوهشی گسترده دریافت که گروه های بالینی به نسبت گروه های بهنجار از سبک دفاعی رشد نایافته تری بهره می برند (افضلی، ۱۳۸۷).
افراد اضطرابی برای جلب حمایت و نزدیکی دیگران به شهرت به ضعف و آسیب پذیری خود تأکید می کنند و سعی در بازسازی خود به طرق مختلف از جمله افراط در جراحی های زیبایی دارند (دیویس و ورنون، ۲۰۰۲، به نقل از مهدیزاده، ۱۳۸۷).
در مطالعه ای ارتباط بین مکانیسم های دفاعی و راهبردهای مقابله ای در اضطراب امتحان دربین ۱۸۴ زن مشغول به تحصیل در رشته های علوم انسانی، گربوت و گیرا در پانیکس (۲۰۰۶) نشان دادند که بین مقابله حل مسئله و مکانیسم های بالغانه (تصعید و پیش بینی)، بین مقابله اجتنابی و دفاع های نابالغ و نوروتیک، بین مقابله فرار و دفاع نابالغ ارتباط مثبت وجود دارد.
در مورد مقابله و مکانیسم های دفاعی به عنوان عوامل خطر برای سرطان، اولندن و همکارانش (۲۰۰۵) نشان دادند که زنان مبتلا به سرطان سینه بیشتر از مکانیسم های دفاعی، انکار، عقلی سازی، تمرکز و واکنش معکوس در مقایسه با زمانی که مبتلا به بیماری سینه بودند و زنان سالم، استفاده می کنند. به علاوه زنان مبتلا به سرطان سینه کمتر از راهبردهای مقابله ای تحلیل منطقی، همدلی و مکانیسم های دفاعی تصعید و جاشین سازی استفاده می کنند.