دوپل وویانت[۱۲۲] (۲۰۰۶) در پژوهشی اثر مداخله های مبتنی بر مهارت اجتماعی کودکان نقص توجه/بیش فعال بررسی کرده‌اند وبه این نتیجه رسیدند که این مهارت ها برای این گونه کودکان سودمند نیست زیرا این کودکان کمبود مهارت اجتماعی ندارند بلکه تکانشگر بوده در زمینه اندیشیدن درباره پیامدرفتارشان مشکل دارند در نتیجه به این کودکان باید کنترل رفتار را آموزش داد. تحقیق ری، شاتل کروب و تسای [۱۲۳] (۲۰۰۷) در بررسی بازی درمانی برروی کودکان بیش فعال/نقص توجه نشان می‌دهد که به واسطه مداخله بازی درمانی سطح ناراحتی ومشکلات هیجانی از قبیل اضطراب وافسردگی کاهش یافته و خودآگاهی، خودکارآمدی و پذیرش اجتماعی در کودکان مبتلا افزایش یافته است. مورواس ( ۲۰۰۸ ) اثرات بازی را بر خلاقیت و فرایند های هیجانی در دانش آموزان اول و دوم (دبستان) بررسی کردند، نتایج این مطالعه نشان داد ۲تا۸ ماه بعد از مداخله، نمرات خلاقیت و هیجان و عاطفه مثبت همچنان نسبت به گروه کنترل بالاتر بوده است. ری(۲۰۰۸)در پژوهشی نشان دادکه بازی در کاهش استرس رابطه کودک –والد تاثیر مثبت داشته وبرای کودکان دارای مشکلات رفتاری بیرونی و درونی وکودکان بامشکلات رفتاری طبقه بندی نشده بودنداثر بخش خواهد بود. در پژوهش ری، شاتل کروب(۲۰۰۹) تاثیر بازی درمانی کودک محور رادر کاهش نشانگان اختلال بیش فعالی/ نقص توجه مؤثر گزارش شده است. لندرت، ری، براتون[۱۲۴] (۲۰۰۹) بیان می‌کنند که بازی درمانی کودک محور تاثیر مثبتی بر رفتار وهیجانات کودک داردودرمان کوتاه مدت به همان میزان درمان بلند مدت، دارای تاثیرات مثبت است. در تحقیقی که مدینا، نتووموسکات[۱۲۵](۲۰۰۹) انجام دادندتاثیرفعالیت های شدید بر روی تردمیل رابرکارکردهای اجرایی در کودکان پسر دارای اختلال نقص توجه مورد بررسی قرار داداند. نتایج نشان داد که پس از چند هفته تمرین زمان پاسخ دهی وگوش به زنگی در این کودکان بهبود قابل ملاحظه ای یافت. بارگرلی[۱۲۶](۲۰۰۹)اثر بازی درمانی گروهی کودک محور بر اعتماد به نفس، افسردگی و اضطراب کودکان بی خانمان رابررسی کرده نتایج نشان داد در گروه مورد مطالعه اعتماد به نفس افزایش واضطراب وافسردگی کاهش یافته است. اچ سپوولیو (۲۰۱۰) در پژوهش خود به بیان نکاتی برای آموزش بهتر مهارت های اجتماعی و رفتار مسئولانه در کودکان مهد کودک پرداختند. به کودکان آموزش داده می شود که چگونه محیط مهد کودک خود را تنظیم کنند تا بتوانند به مسئولیت پذیری اجتماعی برسندآنها همچنین دریافتند که اگر به کودکان اجازه بازی داده شود، مهارت های اجتماعی آن ها بسیار تقویت خواهد شد. گاپین واتنیر[۱۲۷](۲۰۱۰) ارتباط بین فعالیت هوازی پیشرونده وعملکرد کارکرد های اجرایی کودکان پسر دارای اختلال بیش فعال ونقص توجه رامورد مطالعه قرار دادند که نتایج حاکی از بهبود پاسخ هابود. یافته های پژوهشی دال نیک، اسمیت، سولمن وپرین[۱۲۸](۲۰۱۲) نشان دهنده این است که به کار گیری راهبرد های رفتار درمانی دیالیتیکی[۱۲۹] در کاهش بیش فعالی، تکانشگری، پرخاشگری و نیرومند ساختن رفتار های اجتماع پسند و افزایش شناخت اجتماعی و بهبود روابط با همسالان مؤثر است.
ویلکس[۱۳۰]، گیلان[۱۳۱]، بوندی[۱۳۲]، کوردیر[۱۳۳]، لینکلن[۱۳۴](۲۰۱۴)درپژوهشی به بررسی اثربخشی بازی درمانی همراه باوالدین در کودکان مبتلا به بیش فعالی ونقص توجه پرداختند. این پزوهش از نوع مطالعه تک گروهی همراه باپیش آزمون وپس آزمون با جامعه آماری که شامل پنج کودک ۶-۱۱ ساله همراه باوالدینشان را بوده اندکه به تازگی علائم بیش فعالی/نقص توجه در آنهاتشخیص داده شده بود. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه رفتاری کانرز والدین بوده است وبه این نتیجه دست دست یافتند که بازی درمانی همراه باوالدین بربهبود اعلائم این اختلال در کودکان مبتلا مؤثر می‌باشد.
کری[۱۳۵]، سوان[۱۳۶]، دی سی[۱۳۷] و ری[۱۳۸] (۲۰۱۴)به بررسی تاثیرات بازی درمانی کودک محور بر اختلالات رفتاری تحریک پذیر وبیش فعالی در کودکان مبتلا به اختلالات ذهنی پرداختند. در این پژوهش کودکان در سنین ابتدایی مبتلا به اختلالات ذهنی به عنوان جامعه آماری انتخاب شده اند. نتایج نشان دادند که بازی درمانی کودک محور در روند درمان این کودکان مؤثر می باشد و این شیوه درمانی به کاهش مشکلات رفتاری در کودکان مبتلا کمک می‌کند.
پژوهش های انجام شده در ایران
جنتیان (۱۳۸۵) به بررسی اثر بخشی بازی در کاهش شدت علائم بیش فعالی دانش آموزان پسر پایه های سوم و چهارم شهر اصفهان پرداخته. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که بازی درمانی در مرحله پس آزمون باعث کاهش معنادار پیش فعالی همراه با کمبود توجه ونیز خطا های پاسخ دهی و افزایش معنادار زمان پاسخ دهی می شود.
